هرگز ... بلكه او به آنها تقرير مىكند كه كيدش استوار و محكم است، و اگر از گمراهى و گردنكشى خود بازنگردند، و از سرنوشت نسلهايى كه پيش از آنها بودهاند، عبرت نگيرند كه- چگونه خدا آنها را هلاك كرده و هرگز يك تن از آنها بازنگشته است- بيگمان ناگزير روزى انبارهاى اسلحه منفجر مىشود تا گدازه بر سر سازندگان خود و مردمى كه بر كار آنها نظاره كردند و خاموش ماندند، فروريزد، يا خداوند آنان را در زمين فرو مىبرد يا كسوفى از آسمان بر آنان فرو مىفرستد يا بيمارى واگيرى همچون بيمارى «ايدز» در ميانشان منتشر مىكند كه نمىتوانند از آن جلوگيرى كنند. بنا بر اين بر تمام ما واجب است كه نسبت به رسالت پروردگار توانمند مهربان خود هشيار باشيم و هشدار او را جدّى بگيريم، و گرنه ساعت و لحظه مجازات هراسناك است، و بدان روز پشيمانى سودى ندارد، هم چنان كه از توبه نيز سودى برنمىآيد.
وَ آيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ (33) وَ جَعَلْنا فِيها جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فِيها مِنَ الْعُيُونِ (34) لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَ فَلا يَشْكُرُونَ (35) سُبْحانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لا يَعْلَمُونَ (36) وَ آيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهارَ فَإِذا هُمْ مُظْلِمُونَ (37) وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَها ذلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (38) وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّى عادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ (39) لا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَها أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لا اللَّيْلُ سابِقُ النَّهارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (40) وَ آيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41) وَ خَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ ما يَرْكَبُونَ (42) وَ إِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَرِيخَ لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ (43) إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلى حِينٍ (44)
39 [كالعرجون القديم]: عرجون، شاخه خشك خميده خرما است.