اين كسان كه پروردگار ايشان را براى حمل كتاب خود برگزيده است چه كسانى هستند؟
از سياق آيه پيداست كه ايشان دانشمندانند، و از اين رو در حديث آمده است:
«دانشمندان وارثان پيامبراناند».
بنا بر اين، برگزيدگان طبقهاى از دانشمندان امّت محمد- صلّى الله عليه وآله- هستند و گزينش در اين مورد شخصى نيست كه همانند برگزيدن پيامبران و امامان- عليهم السلام- باشد، بلكه به صورت حمل كردن رسالت به گروهى از امّت به سبب خصلتهايى است كه در آنان وجود دارد و جايگاه وجود سابقان و پيشگامان خيرات، يعنى امامان هدايتگر- عليهم السلام- در ميان ايشان. در خبر پشت در پشت از امام صادق- عليه السلام- آمده است:
«در ميان ما كسى كه به خود ستم مىكند آن كسى است كه حقّ امام را نمىشناسد، و ميانهرو در زمين ما كسى است كه حق امام را مىداند، و پيشگام در خيرات همان امام است، و اينان همه مورد آمرزش قرار مىگيرند». «27»
از اين گفته در مىيابيم كه كسى كه در اين مورد به خود ستم مىكند آمرزيده مىشود زيرا ستم به خويشتن به پايه دعوت مردم به گمراهى نمىرسد، بلكه در او نيز همان لغزشهايى كه در ديگر مردم موجود است وجود دارد كه با حسنات و نيكيهاى خود آن لغزشها را پاك مىسازد، وى در حالى كه با ميانهرو مقايسه شود ستمگر نسبت به خود محسوب مىگردد، و پيشگام در خيرات آن كسى است كه از آن جا كه وارث دانش كتاب (خدا) ست تكليف واجب خود را مىداند. از امام باقر- عليه السلام- مروى است كه چون درباره اين آيه و معنى عبارت «ستمگر نسبت به خود» از حضرتش پرسيدند، گفت:
27- نور الثقلين، ج 4، ص 356.