تفسیر هدایت جلد 11
لطفا منتظر باشید ...
«كسى از ما- اهل بيت- كه نيكيها و بديهايش برابر باشد، ستمگر نسبت به خود محسوب مىشود. (راوى گويد): آن گاه پرسيدم ميانهرو از بين شما
كيست؟ گفت: آن كس كه در هر دو حال به عبادت و بندگى خدا مىپردازد تا سرانجام دانش يقينى پيدا كند. آن گاه گفتم، پيشگام در خيرات از ميان شما كيست؟ گفت: به خدا سوگند، كسى كه مردم را به راه پروردگارش بخواند، و امر به معروف و نهى از منكر كند، و يار و ياور گمراهان نباشد، و به سود خائنان نستيزد، و به حكومت فاسقان راضى نشود مگر در صورتى كه بر خود يا دين خويش بيم داشته باشد و ياوران و همدستانى نيابد». «28»از اين نص در مىيابيم كه ذريّه پيامبر خدا (ص) براى رهبرى مسئوليّتهاى بزرگ برگزيده شدهاند، و كسى از آنان كه به خود ستم مىكند آن است كه نيكيها و بديهايش برابر است، ولى كسى را به گمراهى فرا نمىخواند، چنان كه در حديثى ديگر آمده است:«ستم كننده به خود كسى است كه مردم را نه به گمراهى و نه به رهيابى و هدايت فرا نمىخواند».شايد كلمه «به خود» ناظر بر ستمى باشد كه از خود انسان تجاوز نكند و به ديگرى نرسد.
اما گواه اين كه آيه ناظر بر چنان كسانى است آيه بعد است كه دلالت بر اين دارد كه تمام ايشان در بهشت هستند. امام رضا- عليه السلام- هنگامى كه مأمون عباسى درباره اين آيه از حضرتش پرسيد همچنين استدلال كرد. به گفت و گوى آن دو گوش كنيم:امام رضا (ع) در مجلس مأمون در مرو حضور به هم رساند، در حالى كه گروهى از دانشمندان اهل عراق و خراسان در مجلس او حضور داشتند. مأمون گفت: درباره معنى اين آيه مرا آگاه كنيد:«ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا- سپس كتاب را به كسانى از بندگانمان كه برگزيده بوديم به ميراث داديم».
