پرداخت آن را بر ذات او واجب شمارد، يا بر پرودگار خود سبحانه منّت گذارد.
«إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ- زيرا خداوند توانا و پيروزمند است.»
و در واقع اين مجاهدانند كه از يارى دادنشان به خداوند، خود نيرو و پيروزمندى به دست مىآورند.
آيه حديد به نظام جامعه اسلامى اشاره مىكند كه در وجود پيامبر يا جانشين او تجسّم و تمثّل مىيابد و در نيروهاى سه گانه شكل مىپذيرد كه عبارت است از:
قوّه تشريعى يا قانونگذارى، كه نشانه و نماد آن «الكتاب: قرآن» و نقش و وظيفه آن بيان احكام است، و قوّه قضايى، كه نماد آن «الميزان: ترازو» و وظيفه آن تطبيق نظامها بر واقع براى تعيين مصاديق و بيان چگونگى اجرا و تنفيذ آنهاست، و قوه اجرايى، كه نشانه و رمز آن «الحديد: آهن» است.
هم چنان اين آيه به شعار جامعه اسلامى اشاره مىكند كه ما را به شكل و جنبه كلّى آن رهنمون مىشود و در گفته خداى سبحان متبلور گشته كه گويد:
«لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ- تا مردم به عدالت رفتار كنند.»
پايان اين آيه نيز ما را به انگيزه غيبى در يارى دادن به دين هدايت مىكند كه ضمانت اجرايى احكام شمرده مىشود، و نيروى خويشتندارى و خود نگهبانى درونى در جامعه ايمانى است.
[26] قرآن مثلى تاريخى از آنچه آيه حديد ناظر بر آن است مىزند كه به جنبش انبيا و پيروان ايشان مربوط مىشود، و آن واقعيتى از ماجراى نوح و ابراهيم (عليهما السلام) است كه آن هر دو گشايندگان دو دوران تازه در تاريخ رسالتهاى الهى هستند.
«وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهِيمَ- و ما نوح و ابراهيم را به رسالت فرستاديم،» نبوّت همان رهبرى معصوم (: بازداشته از گناه) برگزيده از جانب خداست،