مكتبى و پذيرفتن دعوت آن رهبرى تبديل كند.
«سابِقُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ- براى رسيدن به آمرزش پروردگارتان بر يكديگر پيشى گيرد،» مؤمنان به گونهاى شايان به جاى دنيا، به سوى بهشت پهناور برانگيخته مىشوند و به تكاپو در مىآيند و در برابر جاذبيت مادّه، به خاطر تحصيل خرسندى خدا مقاومت مىورزند.
«وَ جَنَّةٍ عَرْضُها كَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ- بهشتى كه پهناى آن همانند پهناى آسمانها و زمين است براى كسانى آماده شده كه به خدا و فرستادگانش ايمان آوردهاند.»
و اين همان پاداش است و اين- در عين حال- همان نورى است كه خداى تعالى به صدّيقان و شهيدان در آيه 19 وعده داده است.
«ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ- اين فضل خداست كه به هر كه خواهد مىدهد،» پس هيچ كس نبايد بپندارد كه با ايمان آوردن خود منّتى بر پروردگار خويش دارد، يا مىتواند تنها به كوشش خود ايمان را به دست آورد، يا با سعى خود به بهشت راه يابد، بلكه اين همه منوط به فضل خداست و انسان به عنايت و فضل الهى از ايمان برخوردار مىشود و به بهشت درمىآيد. آرى، اراده و كوشش انسان ضرورى است، چنان كه پروردگار ما گويد: «وَ مَنْ أَرادَ الْآخِرَةَ وَ سَعى لَها سَعْيَها وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِكَ كانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُوراً «124»- و هر كه خواهان آخرت باشد و در طلب آن سعى كند و مؤمن باشد، سعى اين كسان را پاس خواهند داشت (و جزاى سعيشان داده خواهد شد)،» ولى توفيق دستيابى بدان فيض خود بخشى از فضل خداى تعالى است.
«وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ- و خدا صاحب فضلى بزرگ است.»
124- الاسراء/ 19.