نوشيدنى دچار رنج و عذاب باشند، پرهيزگاران با شادمانى روانه بهشت مىشوند تا از نعمت و امنيت و جاودانه بودن بهرهمند شوند و لذت برند، و اين و آن تجسمى از مسئوليت مردمان در دنيا و پاداش شايستهاى براى اعمال ايشان بوده باشد.
سوره با منظرهاى از مناظر قيامت پايان مىپذيرد كه در آن روح و فرشتگان به صف ايستادهاند و سخن نمىگويند، و پروردگارمان اين مطلب را به ياد ما مىآورد كه فرصت انتخاب آنچه شايسته و سالم است، هنوز باقى است، چه مردمان را از عذابى نزديك بيم دادهايم كه در آن روز كه اعمال وى را در دنيا در برابر چشمانش آشكار مىسازند، تجسم پيدا مىكند. مؤمن از آن شادمان مىشود، و اما كافر مىگويد: كاش خاك بودم و به اين گونه كارها نمىپرداختم و تاوان اين مسئوليتها را بر عهده نمىگرفتم!
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
عَمَّ يَتَساءَلُونَ (1) عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ (2) الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (3) كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (4)
ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (5) أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً (6) وَ الْجِبالَ أَوْتاداً (7) وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً (8) وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً (9)
وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً (10) وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً (11) وَ بَنَيْنا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِداداً (12) وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً (13) وَ أَنْزَلْنا مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجَّاجاً (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتاً (15) وَ جَنَّاتٍ أَلْفافاً (16) إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً (17) يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً (18) وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً (19)
وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً (20)