كاخها. بدين نام ناميده شده زيرا كه به سبب بلنديش ظاهر و آشكار است.
در مفردات راغب آمده است: «ثوب مبرّج» يعنى جامهاى كه برجهايى بر آن نقش بسته است و حسنش در نظر آيد و لذا گفته شده: «تبرّجت المرأة» يعنى زن در اظهار محاسن بدان تشبّه جسته است.
شكاف بزرگ در زمين، و از همين كلمه است «خدّ» به معناى مجراى اشك در چهره.
يعنى آتش زدند و «فتين» يعنى سنگ سياهى كه گويى آتشين است و اصل «فتنه» به معناى «آزمون» است و سپس به معناى عذاب به كار رفته. راغب مىگويد: اصل «فتن» داخل كردن طلاست در آتش تا درجه خلوص آن آشكار شود.
«مجد» به معناى سعه در كرم و جلال است.