كراهت كردهاند، و بهتر اجتناب است، اگر چه اظهر طهارتست تا علم به نجاست بهم رسد.
(و سئل ابو الحسن موسى بن جعفر (صلوات الله عليهما) عن مجتمع الماء فى الحمّام من غسالة النّاس يصيب الثّوب منه، فقال لا باس به)(1)
از آن حضرت سؤال نمودند كه آبى كه در حمام جمع مىشود از آب غسل مردم اگر به جامه رسد آيا ازاله بايد كرد. حضرت فرمودند كه باكى نيست و نجس نيست. و اين حديث را شيخان رضي اللَّه عنهما روايت كردهاند بسند قوى، و مؤيد آن احاديث بسيار وارد شده است.
از آن جمله شيخ بسند صحيح روايت نموده است از محمد بن مسلم كه من حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) را ديدم كه از حمام بيرون آمدند، و چون به منزل تشريف آوردند پاى مبارك را شستند، و فرمودند كه چون در راه نجاست يا كثافت بود پا را شستم، و اگر نه آب حمام نجس نيست.
و در حديث موثق كالصحيح از زراره منقولست كه من مكرر ديدم كه حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) از حمام بيرون آمدند، و پاهاى مبارك را نشستند، و نماز گذاردند.
و در حديث صحيح از محمد بن مسلم منقول است كه به حضرت عرض نمودم كه در حمام جنب، و غير جنب غسل مىكنند من از آب حمام غسل كنم.
حضرت فرمودند كه بلى من غسل كردم، و چون به خانه آمدم پا را شستم بواسطه كثافت راه، نه بواسطه نجاست حمام.
و در حديث موثق كالصحيح منقولست از حنان كه شخصى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) سؤال نمود كه من سحر به حمام مىروم و غسل مىكنم، و ديگران نيز غسل مىكنند، و از آب غسل ايشان بر من ترشح مىكند.
حضرت فرمودند كه آيا آب حمام جارى نيست؟ من گفتم بلى. حضرت فرمودند كه باكى نيست.