شيخ گفته است كه اين حديث دلالت مىكند بر آن كه آن چه گوشت آن حرام باشد سؤر آن را نتوان وضو ساختن و خوردن و دلالت مفهوم وصف ضعيف است خصوصا با وجود احاديث صحيح بسيار بر آن كه سؤر سباع پاكست و اگر دلالتى باشد بر كراهت دلالت خواهد داشت چنانكه از بعضى اخبار ظاهر مىشود كه مكروه باشد و على اى حال سؤر آدم و گر به مستثناست و چنانكه گذشت.
(و لا باس بالوضوء من ماء شرب منه باز او صقر او عقاب ما لم ير فى منقاره دم فان راى فى منقاره دم لم يتوضّأ منه و لم يشرب)(1)
و باكى نيست وضو ساختن از آبى كه از آن خورده باشد باز يا چرخ يا شاهين ما دام كه در منقارش خون ديده نشود پس اگر در منقارش خون ديده شود وضو نمىتوان ساختن و نمىتوان خوردن و شيخ طوسى قائلست كه سؤر همه مرغان پاكست خواه حلال گوشت و خواه حرام گوشت از جهت اخبار بسيار غير خبر عمار.
(فان رعف رجل فامتخط فصار ذلك الدّم قطرا صغارا فاصاب إناءه و لم يستبن ذلك فى الماء فلا باس بالوضوء منه و ان كان شىء بيّن فيه لم يجز الوضوء منه)(2)
پس اگر شخصى خون از بينى او بيايد پس بتكاند آن را پس آن خون قطرهها خرد شود و به ظرف برسد و در آب چيزى ظاهر نباشد باكى نيست وضو ساختن از آن و اگر چيزى ظاهر باشد جايز نيست وضو كردن از آن اين حديث صحيح على بن جعفر است كه روايت كرده است از برادرش امام موسى كاظم صلوات اللَّه عليه.
و شيخان اين تتمه را نيز روايت كردهاند كه على بن جعفر گفت كه و نيز از آن حضرت سؤال كردم كه هر گاه شخصى در اثناى وضو خون در دماغش سر كند و يك قطره در آن ظرف ريزد آيا صحيح است وضو ساختن از آن آب