خورده باشند.
حضرت فرمود كه هر گاه دست او پاك باشد يك كف آب بردارد و به پشت خود بريزيد و يك كف پيش و يك كف از دست راست و يك كف از دست چپ پس اگر ترسد كه آب كافى نباشد سرش را سه مرتبه بشويد پس بدنش را دست بمالد مانند روغن مالى با جريان كه همين كافيست و اگر خواهد وضو بسازد رو را بشويد و هر دو دست را مسح كند بعنوان دهن با جريان و مسح سر تا پاها بكشد و اگر آب متفرق باشد و تواند كه جمع كند فبها و اگر نه از اينجا و از آنجا غسل كند و اگر در يك جا باشد و اندكى باشد كه از براى غسل كافى نباشد باكى نيست كه غسل كند و آب غسل به آنجا رود كه مجزيست.
ظاهرا مراد از رفتن آنست كه چون كمست و مضطر است از غساله غسل بقيه اعضاى غسل را بشويد و دلالت مىكند بر آن كه غساله پاك است و در حالت اختيار خوب نيست كه از غساله غسل كند.
و در حديث صحيح از كاهلى مرويست كه من از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) شنيدم كه فرمود كه هر گاه به آبى رسى كه قليل باشد پس آب به پاش از دست راست خود و از دست چپ خود و از پيش روى خود و وضو بساز.
و ظاهر اين حديث زمين است چون از براى وضو به بدن ريختن فايد ندارد و ظاهر اين خبر نيز دلالت مىكند كه ريختن از جهت آنست كه آب كثيف نشود چون غساله وضو بىدغدغه مطهر است.
و در حديث موثق كالصحيح از ابو بصير منقولست كه به حضرت امام جعفر صادق (عليه السلام) عرض نمودم كه بسفر مىرويم و مبتلا مىشويم به غديرهاى باران كه در گوشهاى قريهها مىباشد و در آن آب عذره مىباشد و اطفال در آنجا بول مىكنند و حيوانات بول مىكنند و سرگين مىاندازند پس حضرت فرمودند كه