من يديه فى الاناء فلا بأس به(1)
و اگر غسل كند جنب در زمين پاكى و بدنش پاك باشد و چون غسل كند و آب به زمين ريزد ترشح كند از زمين و در ظرف آبى كه از آنجا غسل مىكند بچكد يا از بدنش ترشح كند قطره چند و در آن ظرف ريزد باكى نيست و بر تقديرى كه از غساله جنب وضو و غسل نتوان كرد اين قطرات ضرر ندارد و بىدغدغه چون غساله پاكست بىدغدغه و بر اين مضمون روايات صحيحه و موثقه وارد شده است و كسى خلاف نكرده است ليكن بعنوان سيلان واقع شده است چنانكه صدوق گفته است و ليكن ظاهرا مراد صدوق نيز قطرات است و اللَّه تعالى يعلم.
(و لا باس بان يغتسل الرجل و المرأة من اناء واحد و لكن تغتسل بفضله و لا يغتسل بفضلها)(2)
و باكى نيست كه مرد و زن از يك ظرف غسل كنند و ليكن بهتر آنست كه در آب برداشتن اول مرد آب بردارد و ديگر زن چنانكه در حديث صحيح فضلا كه آن زراره و محمد بن مسلم و ابو بصير است روايت كردهاند از حضرت امام محمد باقر و امام جعفر صادق (صلوات الله عليهما) و خواهد آمد و حاصل مراد آنست كه سؤر جنب نجس نيست بلكه طاهر و مطهر است.
و بر اين مضمون أخبار صحيحه وارد شده است اما تقدم مرد بر زن در اين صحيحة الفضلا واقع شده است و بس و دور نيست كه از جهت اشرفيت مرد باشد بر زن و رعايت ادب زن باشد نسبت به مرد پس لازم باشد كه در همه جا زن نسبت به شوهر خود رعايت ادب بكند چنانكه خواهد آمد در نكاح.
(و اكبر ما يقع فى البئر الانسان فيموت فيها فينزح منها سبعون دلوا و اصغر ما يقع فيها الصّعوة فينزح منها دلو واحد و فيما بين الانسان و الصعوة على قدر ما يقع فيها)(3)
و بزرگترين چيزى كه در چاه مىافتد كه شارع از جهت آن دلو قرار داده