بدان كه چون ظاهر شد و اخبار متواتره وارد شده است كه منحصر است اخذ علوم دينيه از اهل بيت حضرت سيد المرسلين (صلوات الله عليهم)، و روايات متواتره وارد شده است در مذمت آرا و مقاييس و اجتهادات باطله كه ذكر آنها مورث ملال است، چون اين رساله محل آن نيست و بعضى از آنها را در روضة المتقين ياد كردهام و در اين شك نيست كه در زمان حضرت سيد المرسلين تا زمان غيبت كبرى مدار شيعه را بر اين بود كه اخبار از رسول مختار و ائمه اطهار (سلام اللَّه عليهم) مىشنيدند، و به شهرهاى خود رفته نقل مىنمودند، و شيعيان بدان عمل مىكردند، و چون ائمه جور كه سلاطين آن اوقات بودند غالب بودند، و با آن كه بعضى از آن سلاطين شيعه بودند چون منصور و هارون و مامون بواسطه خوف زوال ملك خود اظهار نمىكردند مذهب خود را و بر وفق اقوال بعضى از علما آن وقت كه ايشان را اولو الأمر و واجب الاتباع مىدانستند عمل مىنمودند، و اگر كسى مخالف آن مىگفت امر بقتل او مىنمودند.
چنانچه صاحب كشاف در تفسير آيه لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (1) گفته است كه اين آيه دليل است بر آن كه فاسق صلاحيّت امامت ندارد، و چگونه
(1). آيه: 124- البقرة.