و حديث ضعيفى وارد شده است بر نهى از نماز در آن و محمول بر تقيه است يا كراهت يا اگر مرغ خانگى غير از نجاست نخورد در اين صورت بنا بر مذهب مشهور فضلهاش نجس است، و جمعى كه از آن جمله صدوق است پاك مىدانند بنا بر مذهب ايشان يكى از آن دو حمل اول مىبايد كرد و تقيه اظهر است و اجتناب اولى.
(و لا باس بخرؤ ما طار و بوله)(1)
و باكى نيست در فضله هر حيوانى كه پرنده باشد و هم چنين باكى نيست در بول آنها چون بعضى از پرندهها بول دارند و شيخان در حسن كالصحيح روايت كردهاند از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه هر چيزى كه به پرد باكى نيست در بول و فضله آن و از آن جمله است شبپره و در خصوص آن حديث موثقى وارد است كه باكى نيست در بول آن.
و مؤيد اينهاست صحيحه على بن جعفر كه از برادرش موسى بن جعفر (صلوات الله عليهما) سؤال كرده است كه هر گاه شخصى در جامه خود بيابد فضله مرغى را در اثناى نماز آيا در آن اثنا مىتواند حك كند حضرت فرمودند كه باكى نيست.
و اگر در مرغ تفصيلى مىبود البته حضرت مىفرمودند كه فضله غير مأكول را حك كردن فايده ندارد بلكه جامه را مىبايد انداخت اگر ساترى ديگر داشته باشد و الا نماز را قطع مىبايد كرد پس چون اين تفصيل را نفرمودند ظاهر مىشود كه همه پاك است.
و اين اخبار معارضى ندارد مگر عموماتى كه خواهد آمد و هيچ شك نيست كه خاص مقدم است با احاديثى كه وارد شده است كه اصل در اشياء طهارتست و با سهولتى كه شريعت سمحه سهله مقتضى آنست.
و اگر قايل به نجاست باشند جميع مساجد و مشاهد مىبايد نجس باشد و