لوامع صاحبقرانی جلد 1

كرده‏اند دلالت بر بزرگى او مى‏كند، و ليكن اصحاب رجال او را ذكر نكرده‏اند و شهادت صدوق دلالت مى‏كند بر آن كه كتاب او معتمد اصحاب بوده است و شهادت صدوقين بر صحت حديثش كافى است از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) و گفت كار من با اسب و استر و الاغ است و اينها را مى‏فروشم و بسيار است كه شب بيرون مى‏آيم از يورت و اينها بول و سرگين كرده‏اند و يكى از اينها دست، يا پا زد و ترشح مى‏كند بر جامه من حضرت فرمود كه باكى نيست.

و اين حديث دلالت مى‏كند بر طهارت بول و سرگين اسب و استر و الاغ و مؤيد اينست حديثى كالصحيح كه صريح است در طهارت ابوال اينها و عمومات احاديث صحيحه و حسان و موثقات هست كه دلالت مى‏كند بر آن كه بول ما يؤكل لحمه پاكست و احاديث بسيار هست كه گوشت اينها مأكول است.

و ليكن حديث صحيح و حسن و چند موثق كالصحيح و چند قوى دلالت بر شستن مى‏كنند بلفظ امر و يك حديث صريح است در نجاست، و بعضى از علما قايل به نجاست بول اينها شده‏اند، و اكثر قايلند به طهارت، و آن احاديث را حمل كرده‏اند بر آن كه سنت است اجتناب از آن، و اظهر آنست كه حمل بر تقيه كنند چون مذهب عامه نجاست است و هيچ شك نيست كه احوط آنست كه از بول اينها اجتناب نمايند.

(و لا باس بخرؤ الدّجاجة و الحمامة يصيب الثّوب)(1)

و باكى نيست در فضله مرغ و خروس و كبوتر كه به جامه برسد و اين عبارت روايت وهب بن وهب است كه از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) روايت كرده است، و وهب اگر چه ضعيف است و ليكن كتابش معتمد است مع هذا از دو وجه ديگر پاك است يكى از حيثيت آن كه فضله طيور مطلقا پاكست، و دويم از حيثيت آن كه فضله هر چه ماكول اللحم است پاكست.