اگر چه بعنوان جريان نباشد، چنانكه در احاديث صحيحه وارد شده است كه رسانيدن كافى است و اگر چه مثل روغن مالى باشد و ليكن علما حمل كردهاند آن را به آن كه با جريان باشد چون احاديث بسيار وارد شده كه هر چه را آب بر آن جارى مىشود طاهر مىشود و احوط آنست كه اگر گوش يا بينى سوراخ داشته باشند آب به ميان سوراخ برساند.
و جمعى از علما واجب مىدانند و اگر سوراخ فراخ باشد دغدغه در آن نيست كه مىبايد آب به آن برسد، در سوراخ تنگ خلافست اظهر عدم وجوبست و احوط رسانيدنست.
و هم چنين احوط رسانيدن آبست به زير ناخنها و اگر چرك داشته باشد احوط آنست كه ناخنها را بگيرد يا چرك را بيرون آورد و گذشت در تخليل وضو آن چه ضرور بود ذكر آن.
(و من ترك البول على اثر الجنابة او شك ان يتردّد بقيّة الماء فى بدنه فيورثه الدّاء الّذى لا دواء له)(1)
و كسى كه ترك كند بول كردن را عقيب انزال منى نزديكست كه آن منى كه در مجرى مانده است در بدن او حركت كند و به سبب آن دردى به همرسد كه دوا نداشته باشد پس چنانكه فايده اخروى دارد استبرا كردن از جنابت به بول فايده دنيوى نيز دارد. و اين مضمون حديثست و مىآيد احاديث در فايده اخروى.
(و من احبّ ان يتمضمض و يستنشق فى غسل الجنابة فليفعل و ليس ذلك بواجب لأنّ الغسل على ما ظهر لا على ما بطن)(2)
و كسى كه خواهد كه مضمضه و استنشاق در غسل جنابت بكند پس بكند اما واجب نيست زيرا كه غسل بر ظاهر بدن واجبست نه بر باطن بدن.
بدان كه اخبار صحيحه وارد شده است كه امر فرمودهاند به مضمضه و استنشاق و چون خوف توهم وجوب هر دو بود اخبار باين عنوان نيز وارد شده