به حضرت امير المؤمنين (صلوات الله عليه) مىرسد بلكه اولاد حضرت فاطمه (صلوات الله عليها) و بس خصوصا در اين بلاد.
و نبطى جمعىاند كه در ما بين بغداد و بصره در صحراها سكنى داشتند و اليوم در جزاير و جوارز و بحرين و قطيف و لحسا و حويزه و شوشتر و آن حدودند و دور نيست كه اگر ولادت ايشان بلكه غير ايشان هر كه تا شصت سال رسيد كه زايند حيض حساب خواهند كرد بلكه اگر در زمان عادت خود خون ايشان به صفت حيض آيد حيض خواهد بود و مىشنويم كه نادرى از زنان سادات تا شصت خون ايشان مىآيد و اكثر در پنجاه قطع مىشود.
(و المرأة اذا حاضت اوّل حيضها فدام دمها ثلاثة اشهر و هى لا تعرف ايّام اقرائها فاقراؤها مثل اقراء نسائها و ان كنّ نساؤها مختلفات فاكثر جلوسها عشرة ايّام)(1)
و زنى كه حايض شود اول مرتبه و سه ماه خون او هميشه آيد و عادتى او را حاصل نشده باشد و خونش تميزى نداشته كه معلوم شود كه ايام حيض او چند است پس ايام حيض او يا ايام طهر او مثل ايام حيض زنان خويشان اوست يا مثل طهر ايشان زيرا كه چون طهر معلوم مىشود حيض نيز به تبعيت معلوم مىشود و بر عكس، و اگر خويشان او مختلف باشند پس اكثر ايام حيض او ده روز است يعنى از سه تا ده اختيار دارد.
و ممكن است كه مختار باشد ميان سه و شش و هفت و ده به اعتبار روايات و اين حديث را شيخان از سماعه روايت كردهاند با زيادتى. و اقلّه ثلاثة ايّام و معنى مختلف نمىشود، و اكثر علما اين خبر را سند اين مسأله آوردهاند كه يك ماه سه، و يك ماه ده و از عبارت بيرون نمىآيد بلكه ظاهرش تخيير است از سه تا ده.
و مؤيد اين است حديث كالصحيح زراره و محمد بن مسلم از حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) كه فرمودند كه واجبست بر مستحاضه كه نظر