بنا بر ظاهر كلام صدوق در وقتى كه بسيار روشن شده باشد كه قريب به طلوع شمس باشد يك مرتبه مىنويسند چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه به جا آر نماز صبح را كه آن مشهود است يعنى حاضرند در وقت كردن آن ملائكه شب و ملائكه روز.
چنانكه مفسّران خاصه و عامه تفسير كردهاند و اخبار كالصحيحه در آن وارد است.
چنانكه شيخان در حديث كالصحيح از اسحاق بن عمار روايت كردهاند كه گفت به حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) عرض نمودم كه بيان فرمائيد كه بهترين وقتها در نماز صبح كدامست حضرت فرمودند كه آن اول طلوع صبح است چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه به جا آور نماز صبح را كه آن مشهود است و حاضرند فرشتگان شب و فرشتگان روز در آن وقت پس اگر بنده نماز صبح را با طلوع فجر به جا آورد از جهت او دو مرتبه اثبات مىكنند ملائكه شب و ملائكه روز و من حيث المعلوم از خبر ظاهر مىشود كه اگر در غير آن وقت به جا آورند يك مرتبه نوشته مىشود و قانون صدوق نيست كه از مفهوم استنباط كند حكمى را هر چند مفهوم شرط باشد و دور نيست كه خبرى به او رسيده باشد و اين مضمون در اخبار بسيار وارد شده است از صحيح و كالصحيح كه تفسير آيه باين عنوان شده است اگر چه ظاهر آيه اعم است از آن كه نماز را در اول وقت كنند تا آخر وقت و ليكن اهل البيت علم قرآن و مراد الهى را مىدانند و ازين كلام نيز ظاهر مىشود كه مراد صدوق ظاهر شدن صبح است نه بسيار روشن شدن اگر چه احتمال معنى صدوق نيز دارد چنانكه گذشت.
(و قال ابو جعفر (صلوات اللَّه عليه) وقت صلاة الجمعة يوم الجمعة ساعة تزول الشّمس و وقتها فى السّفر و الحضر واحد و هو من