ظاهرتر است به قرينه علّتى كه سنّيان آن را علّت ساختهاند كه هر گاه زن در برابر شخصى باشد و حايض باشد و خوابيده باشد نماز صحيح باشد پس اگر نماز كند و نماز جماعت كند چه ضرر خواهد داشت و حديث جميل را شيخ ذكر كرده است و در آن اين تتمه نيست و تأويل كرده است به آن چه مذكور شد و تتمه را در حديث مرسلى ذكر كرده است و ممكن است كه به جاى فا واو بوده باشد و نساخ غلط كرده باشند.
و جميل در حديث ديگر روايت كرده است كه حضرت فرمودند كه هر گاه سجود زن با ركوع مرد باشد باكى نيست كه تخمينا قريب به شبر است يا ذراع و مثل همين خبر است خبر كالصحيح ابن بكير و دو خبر كالصحيح از ابو بصير ليث از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) نقل كردهاند كه از آن حضرت سؤال كرديم كه هر گاه مرد و زن در يك يورت نماز گذارند با هم و زن در دست راست مرد باشد محاذى او حضرت فرمودند كه نه تا آن كه در ميان ايشان فاصله يك شبر يا يك ذراع يا مثل آن باشد.
و در حديث حسن كالصحيح از حريز از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقولست در زنى كه پهلوى مرد باشد نزديك به او حضرت فرمودند كه هر گاه فاصله تقدم مرد بقدر موضع پا كه يك شبر است يا موضع پالان شتر كه يك ذراع است باشد باكى نيست و ترديد به اعتبار نسخ كافيست كه لفظ رحل واقع شده است و در بعضى از نسخ نقطه دارد مجملا شكى نيست در نهى از محاذات و جواز اكتفا به يك شبر و استحباب زياده به حيثيتى كه زن در عقب مرد باشد اما آن كه تقدم شبر بر سبيل وجوب باشد معلوم نيست و آن متشابهات اخبار است و صحيحه على بن جعفر نيز مىآيد و آن نيز مشتبه است پس احتياط در دين عمل به فاصله است و اللَّه تعالى يعلم.