لوامع صاحبقرانی جلد 3

(و لا باس ان يكون بين يدى الرّجل و المرأة و هما يصلّيان مرفقة او شى‏ء)(1)

و باكى نيست كه در برابر مرد يا زن در وقتى كه نماز كنند بالش تكيه گاهى يا چيزى باشد محتمل است كه مراد اين باشد كه چون غالب اوقات در تكيه گاهها صورت مى‏باشد پس اگر صورت را نپوشاند مكروه كرده است و ليكن صحيح است نماز او و اگر به پوشاند تو هم اين مى‏شود كه سجده در برابر آن كرده باشد و شبيه باشد به بت پرستى مى‏گويد كه چنين نيست زيرا كه مسلمان سجده حق سبحانه و تعالى مى‏كند و خود مى‏داند و ديگران نيز مى‏دانند و اظهر آنست كه مراد صدوق ستره است كه نزد اكثر علما مستحب است كه هر گاه شخصى در صحرايى يا فضائى باشد سنت است كه در برابر قبله خود چيزى بگذارد مانند بالش يا پالان شتر يا عصا كه آن را نصب كند يا به عرض در برابر خود بگذارد يا خطى بكشد و چون منصف ظاهرا سنت نمى‏داند باين عبارت ذكر كرده است و حق آنست كه سنت است.

چنانكه در حديث صحيح از ابن وهب منقولست كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) عصا نيزه داشتند و در وقت نماز آن را در برابر خود مى‏گذاشتند.

و در حديث صحيح از آن حضرت منقولست كه فرمودند كه قطع نمى‏كند نماز را گذاشتن سگ و الاغ و زن از برابر مصلّى و ليكن چيزى را ستره كنيد و اگر بمقدار يك ذراع چيزى و يا چوبى را در برابر خود نصب كنيد يا به عرض در برابر خود نصب كنيد ستره حاصل شده است و قريب باين است حديث موثق كالصحيح ابن ابى يعفور، و ابو بصير در حديث كالصحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) روايت كرده است كه درازى پالان شتر حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) يك ذرع بود در وقت نماز در برابر خود مى‏گذاشتند كه ساتر