عامدا يا ناسيا يا جاهلا اعاده نماز مىكند اجماعا.
(و قال امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) السّيف بمنزلة الرّداء تصلّى فيه ما لم تر فيه دما و القوس بمنزلة الرّداء)(1)
و منقول است بطرق متعدده از ابو البخترى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه حضرت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه شمشير كه در گردن اندازند بمنزله رداست و نماز مىكنى در آن ما دام كه نه بينى خونى در آن و كمان بمنزله رداست.
و در حديث صحيح عبد اللَّه بن سنان و غير آن خواهد آمد كه شمشير به منزله رداست با تفاصيل احكام ردا و ظاهر اين خبر دلالت مىكند بر آن كه نجاست شمشير معفو نيست با آن كه از جمله (ما لا يتم الصّلاة فيه) است و ممكن است كه مراد از (ما لا يتم) لباس باشد پس اگر پول يا شاهى نجس باشد معفو نباشد چنانكه جمعى گفتهاند و ممكن است كه محمول باشد بر كراهت و معارضه كند اين مكروه با سنت ردا يا آن كه مراد عدم تاكد استحباب باشد و اين اظهر است.
(الّا انّه لا يجوز للرّجل ان يصلّى و بين يديه سيف لأنّ القبلة امن و روى ذلك عن امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه))(2)
و ليكن جايز نيست كه شخصى نماز كند و برابر او شمشير باشد زيرا كه قبله محلّ امن است نه محل خوف يعنى اگر شمشير در قبله باشد گاه باشد كه شخصى دشمنى داشته باشد و در اثناى نماز شمشير حاضرى به بيند و او را بكشد و اگر واقع نشود اقل مرتبه باين خوف و وسواس آن مبتلا مىشود و لهذا در مسجد شمشير كشيدن مكروهست و شمشير و ساير اسلحه را در حرم نمىبايد بر خود بستن چون حرم محل امن است و اين معنى نيز از حضرت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) منقولست