مرتبه سؤال كرده باشد و على اى حال ظاهر مىشود كه امثال اين افعال هر چند بسيار شود ضرر نداشته باشد چون با هم نيست چنانكه عامه نقل كردهاند كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) امامه دختر ابى العاص را در نماز با خود داشتند و در وقت ركوع مىگذاشتند او را بر زمين و در حال قيام بر مىداشتند.
(و سال محمّد بن مسلم ابا جعفر (صلوات اللَّه عليه) فقال له أ يصلّي الرّجل و هو متلثّم فقال امّا على الدّابّة فنعم و امّا على الارض فلا)(1)
و بسند صحيح منقولست از محمد كه گفت سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) و عرض نمودم كه آيا جايز است دهن بسته نماز كنم حضرت فرمودهاند كه اگر سوار باشى بلى و اگر بر زمين باشى نه و محمولست بر آن كه غالب اوقات لثام را از اين جهت مىبندند كه دشمنان نشناسند ايشان را و قانون اعراب اين است كه تا خصم ايشان سواره است هر چند خواهند با او مىكنند اما وقتى كه به زير آمد نمىكنند و اين را فتك مىگويند و دلالت بر زبونى و عدم شجاعت و مروّت مىكند و شيعيان دشمن بسيار داشتهاند و دارند خصوصا در بيابان پس چون سوارند فايده دارد كه ايمن باشند و بر زمين فايده ندارد پس نبايد كرد و احاديث در آخر اين باب خواهد آمد در دهن بستن.
(و سال عبد الرّحمن بن الحجّاج ابا عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) عن الدّراهم السّود تكون مع الرّجل و هو يصلّى مربوطة او غير مربوطة فقال ما اشتهى ان يصلّى و معه هذه الدّراهم الّتى فيها التّماثيل ثمّ قال (صلوات اللَّه عليه) ما للنّاس بد من حفظ بضايعهم فان صلّى و هى معه فليكن من خلفه و لا يجعل شيئا منها بينه و بين القبلة)(2)
و منقول است بسند صحيح از عبد الرحمن كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق