كرد هر چند ظن قوى باشد كه مسلمانان از كفار خريدهاند مثل پوست سمور و سنجاب و خز و بلغار و امثال اينها اما اگر مسلمان بگويد كه من از ايشان خريدهام پيش از بيع نمىتوان گرفت و بعد از بيع خلافست و احوط رد است و عدم استعمال و اگر گمان داشته باشد كه مسلمانان از كفار خريدهاند يا از جمعى خريدهاند كه ميته را به دباغت پاك مىدانند بهتر آنست كه در آن پوست نماز نكند.
چنانكه كلينى رضى اللَّه عنه روايت كرده است از ابى بصير كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از نماز كردن در پوستين حضرت فرمودند كه حضرت سيد السّاجدين (صلوات اللَّه عليه) به سبب ضعف بدن مبارك از سرما متاثر مىشدند و پوستينهاى حجاز كه مكه و مدينه است و آن حدود است پر كرم نمىبود چون دباغى آن را از برگ درخت خار مىكردند و آن حضرت مىفرستادند به جانب عراق كوفه و پوستين از جهت آن حضرت مىگرفتند چون گرمتر بود و مىپوشيدند و چون وقت نماز مىشد آن پوستين را مىانداختند با جامه كه زير آن مىپوشيدند و چون وجه انداختن را از آن حضرت سؤال مىنمودند حضرت در جواب مىفرمودند كه چون جمعى در كوفه هستند كه ميته را به دباغى پاك مىدانند و محتملست كه اين پوست ميته باشد بنا بر اين نماز در آن نمىكنيم و امثال اين اخبار بسيار وارد شده است و احاديث صحيحه نيز در جواز وارد شده است بنا بر اين علما اين اخبار را حمل بر استحباب كردهاند.
(و روى عن جعفر بن محمّد بن يونس انّ اباه كتب إلى ابى الحسن (صلوات اللَّه عليه) يساله عن الفرو و الخفّ البسه و اصلّى فيه و لا اعلم انّه ذكى فكتب لا باس به)(1)
و بسند حسن كالصحيح منقولست از جعفر