عورتين مىگذارد.
و در حديث قوى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) وارد شده است كه فرمودند كه اگر تواند برهنه كوى بكند و داخل آن شود و ركوع سجود بكند بهر نحوى كه ممكنش باشد.
(و روى ابو جميلة عن ابى عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) انّه ساله عن ثوب المجوسىّ البسه و اصلّى فيه قال نعم قال قلت يشربون الخمر قال نعم نحن نشترى الثّياب السّابريّة فنلبسها و لا نغسلها)(1)
و بسند صحيح از بزنطى منقولست و او از اهل إجماع است و او از ابو جميله مفضل بن صالح روايت كرده است كه سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از جامه گبران كه جايز است كه به پوشم و در آن نماز كنم پيش از آن كه آن را بشويم حضرت فرمودند كه بلى گفت عرض نمودم كه ايشان شراب مىخورند حضرت فرمودند كه مىتواند هر چند آنها شراب خورند و مظنون باشد كه جامه بشراب آلوده شده است ما خود جامهاى سابرى مىخريم و مىپوشيم و نمىشوييم چون در نجاست علم مىبايد و اصل بر ظاهر مقدّم است و جامه مجوسى اعم است از جامهائى كه بافته باشند يا پوشيده باشند و احاديث صحيحه بر اين مضمون گذشت با احاديث صحيحه كه اجتناب از جامه ايشان بهتر است تا نشويند و بعد از شستن كراهت ندارد
(و روى زياد بن المنذر عن ابى جعفر (صلوات اللَّه عليه) انّه ساله رجل و هو حاضر عن الرّجل يخرج من الحمّام او يغتسل فيتوشّح و يلبس قميصه فوق الازار فيصلّى و هو كذلك قال هذا من عمل قوم لوط فقلت انه يتوشّح فوق القميص قال هذا من التّجبّر قلت ان القميص رقيق يلتحف به قال هو و حلّ الازار فى الصّلاة و الخذف