لوامع صاحبقرانی جلد 3

بالحصى و مضغ الكندر فى المجالس و على ظهر الطريق من عمل قوم لوط)(1)

و مرويست از ابو الجارود بسند صحيح و كتابش معتمد اصحاب بود قبل از تبديل مذهب گفت سؤال كرد از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) شخصى در وقتى كه من حاضر بودم از شخصى كه از حمام بيرون آيد يا بيرون حمام غسل كند و لنگ فراخى بر خود بندد كه به زير بغل او برسد و پيراهن را بالاى اين لنگ به پوشد و نماز كند با اين حال حضرت فرمودند كه اين عمل قوم لوط است عرض نمودم كه اگر اين لنگ فراخ را بر بالاى پيراهن به پوشد حضرت فرمودند كه اين از تجبر و تكبر است و نسبت به مؤمنان خوب نيست عرض نمودم كه اگر پيراهن تنگ باشد و اين لنگ از جهة آن به بندند كه زير آن ننمايد حضرت فرمودند كه مرد است و بدن مردان عورت نيست و بر تقديرى كه عورت بنمايد حجم آن ديده مى‏شود و حجم عورت نيست چنانكه در باب حمام گذشت اكثر نسخ من لا يحضر چنين است و در تهذيب خط شيخ طوسى باين عنوان بود كه ثمّ قال انّ حلّ الازار فى الصّلاة پس حضرت فرمودند كه به درستى كه بندها و تكمها را گشودن در اثناى نماز و سنگ ريزه را به انگشت بر يكديگر انداختن و در مجالس كندر خائيدن و هم چنين در كنار راهها يا در ميان راهها در اثناى راه رفتن يا مطلقا كندر خائيدن از اعمال قوم لوط است و در تهذيب و او على ظهر الطريق نيست كه مراد از مجالس كنار راه باشد از جهت نگاهبانى كه شايد غريبى بر ايشان وارد شود و او را بگيرند و فضيحت بر سر او آورند و ظاهرا تفسير آيه كريمه باشد كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه در مجالس اعمال قبيحه را به جا مى‏آوريد.

(و قد رويت رخصة فى التّوشّح بالإزار فوق القميص عن العبد الصّالح (صلوات اللَّه عليه) و عن ابى الحسن الثّالث و عن ابى جعفر الثّانى‏