و هم چنين حديث كالصحيح حسين بن على كه گفت عريضه به خدمت آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) نوشتم و سؤال كردم از سجده كردن بر قطن و كتان بى تقيه و بى ضرورت حضرت فرمودند كه جايز است بدان كه بسيار است كه راويان ازين باب سؤال مىكنند كه اگر تقيه نباشد يا جواب ما را از روى تقيه مفرما و فايده ندارد از دو وجه يكى آن كه هر گاه حضرت دانند كه خود يا ايشان را تقيه واجبست موافق تقيه جواب خواهند داد خصوصا در مكاتبات زيرا كه خوف آن هست كه بدست حكام افتد و شنيده را انكار مىتوان كرد و نوشته را نه دويم آن كه بسيار است كه در وقت جواب تقيه نيست و حضرات ائمه هدى (صلوات اللَّه عليهم) رعايت حال ايشان مىفرمايند كه به ايشان ضرر نرسد جواب در اين صورت تقية نيست بلكه اتقاء است و چون امر سجده را نهايت اهتمام مىداشتهاند ملاعين اهل سنت حضرات در اين باب مبالغه بسيار فرمودهاند.
و در حديث صحيح از منصور بن حازم منقولست از بسيار كس از اصحاب ما كه گفتند عرض نموديم به خدمت حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه بسيار است كه در زمينهاى سردسير مىباشيم و برف آمده است آيا سجده بر برف بكنيم حضرت فرمودند كه نه و ليكن پنبه يا كتانى بر بالاى آن بينداز و بر آن سجده كن.
(و ان كان بجبهتك دمّل فاحفر حفيرة فاذا سجدت جعلت الدّمّل فيها و ان كانت بجبهتك علة لا تقدر على السّجود من اجلها فاسجد على قرنك الايمن من جبهتك فان لم تقدر عليه فاسجد على قرنك الايسر من جبهتك فان لم تقدر عليه فاسجد على ظهر كفّك فان لم تقدر عليه فاسجد على ذقنك يقول اللَّه تبارك و تعالى «إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذا يُتْلى عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ سُجَّداً إلى قوله