و در موثق از عمّار منقولست كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر گاه برخيزى به نماز واجب اذان و اقامه را بگو و فاصله كن ميان هر دو به نشستنى يا به كلامى يا به تسبيحى و حضرت فرمودند كه فاصله را اگر نسيانا ترك كنند باكى نيست و عمدا ترك نكنند.
و از آن حضرت پرسيدند كه در فاصله چه چيز كافى است حضرت فرمودند كه الحمد للَّه.
و در حديث كالصحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه فرمودند كه هر كه بنشيند در ميانه اذان و اقامه شام چنانست كه شهيد شده باشد و در خون خود غلطيده باشد.
و در حديث صحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه فرمودند كه در ميان اذان و اقامه نيست مگر دو ركعت نماز و اين فاصله بر سبيل استحبابست چون در حديث صحيح منقولست از عبد اللَّه بن مسكان كه گفت حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) را ديدم كه اذان و اقامت گفتند بى آن كه فاصله كنند در ميان هر دو به نشستنى.
(و روى عبد الرّحمن ابن ابى عبد اللَّه عن الصّادق (صلوات اللَّه عليه) انّه قال يجزئ فى السّفر اقامة بغير اذان)(1)
و بسند صحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه فرمودند كه در سفر كافيست اقامه بدون اذان و در حديث صحيح منقولست از حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه اذان و اقامه دو دو است و اگر كسى اقامه را دو دو بگويد در نماز واجب كافيست او را و كسى كه اقامه را يك يك بگويد از اذان مجزى نيست.
و در حديث قوى از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه فرمودند كه اگر اقامه را بگويم دو دو نزد من بهتر است از آن كه اذان و اقامه را يك يك