اين وقت حق سبحانه و تعالى بندگان را به خود خوانده و از جهة ايشان عباداتى كه سبب دخول بهشت است مقرر ساخته است و هم چنين دعاها وارد شده است و دعا مستجاب مىشود پس چون راه بندگان به عبادت و دعا دادهاند گوييا كه در آسمان را از جهة صعود اعمال ايشان و قبول دعوات ايشان گشودهاند.
و محتمل است كه چون وقت نماز شود درهاى آسمانها را بگشايند و در غير وقت نمازها به بندند چنانكه احاديث بسيار وارد شده است كه دلالت مىكند بر آن كه آسمانها درها دارند و ممكن است كه مراد از سماوات آسمانهاى معنوى باشد چون آسمانهاى صورى محل رحمتهاى ظاهرهاند آسمانهاى معنوى محلّ رحمتهاى معنوى باشند و اين معنى نزد اين شكسته ظاهرتر است كما قال الحكيم الغزنوي
و اگر در امثال اين عبارات غور نكنند ظاهرا بهتر است و اللَّه تعالى يعلم.
(و سال معاوية بن وهب ابا عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) عن افضل ما يتقرّب به العباد إلى ربّهم و احبّ ذلك إلى اللَّه عز و جلّ ما هو فقال ما اعلم شيئا بعد المعرفة افضل من هذه الصّلاة الا ترى انّ العبد الصّالح عيسى بن مريم (عليه السلام) قال و أوصاني بالصّلاة)(1)
و به اسانيد صحيحه منقولست از ابن وهب كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از بهترين چيزى كه بندگان به آن تقرب جويند به پروردگار خود و محبوبترين آن نزد حق سبحانه و تعالى كدامست پس حضرت فرمودند كه نمىدانم بعد از معرفت عملى را كه بهتر ازين نماز باشد آيا نمىبينى كه بنده صالح الهى عيسى بن مريم گفت كه حق سبحانه و تعالى مرا وصيّت فرموده است و امر كرده به نماز و زكات تا زنده باشم و اين تتمه در كافى هست و در اينجا نيز