لوامع صاحبقرانی جلد 3

آن مى‏شود كه شياطين از بنده دور شوند و از او معاصى و مخالفت الهى واقع نشود چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ» يعنى به درستى كه نماز باز مى‏دارد و منع مى‏كند بنده را از جميع قبايح و هر آينه ذكر حق سبحانه و تعالى از هر چيزى اعظم است پس اگر در نماز بذكر الهى و با حضور قلب باشيد مطالب دنيوى و اخروى و قرب الهى كه اعظم مطالب است حاصل مى‏شود و ظاهر آيه كريمه «فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ» يعنى واى بر نمازگزارندگانى كه دل ايشان متوجه جناب اقدس او نباشد در هم چنين ظاهر آيه قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ نيز دلالت دارد يعنى بتحقيق كه رستگارى يافتند مؤمنانى كه در نماز خود با خشوعند و آن جمعى كه از لغو اعراض كنندگانند مطلقا خصوصا در نماز و آيات و اخبار در اين معنى زياده از حد حصر است و ليكن چون اين معنى در نهايت صعوبتست نفس اماره و شيطان نمى‏گذارند كه اين معنى حاصل شود و مع هذا دلايل بر عدم لزوم مى‏گويند حق سبحانه و تعالى همه را بينا و شنوا كند تا فريب اين دشمنان عظيم نخورند بجاه محمد و آله الطّاهرين.

(و قال رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) اذا زالت الشّمس فتحت ابواب السّماء و أبواب الجنان و استجيب الدّعاء فطوبى لمن رفع له عند ذلك عمل صالح)(1)

و بسند صحيح منقولست كه آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) و آله فرمودند كه هر گاه زوال شمس شود كه آفتاب از دايره نصف النّهار بگذرد و درهاى آسمان گشوده مى‏شود و درهاى بهشت مفتوح مى‏شود و دعاها مستجاب مى‏شود پس خوشا حال بنده كه در اين وقت عمل صالح او را بالا برند.

و ظاهرا مراد از گشودن درهاى آسمان و درهاى جنان اين باشد كه در