للمصلّي ثلث خصال اذا هو قام فى صلاته حفّت به الملائكة من قدميه إلى اعنان السّماء و يتناثر البرّ عليه من اعنان السّماء إلى مفرق رأسه و ملك موكّل به ينادى لو يعلم المصلّى من يناجى ما انفتل)(1)
و بسند كالصحيح منقولست از محمد از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه چون نماز گذارنده به نماز مىايستد فرشتگان او را احاطه مىكنند از محل پاهاى او تا اطراف آسمان و رحمت الهى بر او فايض مىشود از اطراف آسمان تا فرق سر او و فرشته موكل مىشود بر او و ندا مىكند كه اگر نماز گذارنده بداند كه با كه مناجات مىكند هر گز از نماز فارغ نشود به آن كه نماز را طول دهد يا هميشه مشغول نماز باشد.
و به همين مضمون صدوق روايت كرده است اين خبر را بسند حسن كالصحيح از جميل از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) و قريب باين روايت كرده است كلينى بسند كالصحيح از ابن خليفه و بسند كالصحيح و عندى فى الصحيح از ابى حمزه از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند كه چون بنده مؤمن مشغول نماز مىشود حق سبحانه و تعالى نظر رحمت بر وى مىكند يا متوجه او مىشود به رحمت تا از نماز فارغ شود و رحمت بر سر او سايه مىاندازد از فرق سر او تا به آسمان و ملائكه از دور او را احاطه مىكنند تا به اطراف آسمان و ملكى را بر سر او موكل مىكنند كه با او خطاب مىكند كه اى نماز گذارنده اگر بدانى كه كه نظر بسوى تو دارد و با كه مناجات مىكنى دل خود را به جانب غير او نيندازى و همگى متوجه او باشى و از جاى نمازت به جاى ديگر نروى و اين اخبار نيز دالّ است بر آن كه مىبايد در نماز با حضور قلب باشد.
(و قال ابو الحسن الرّضا (صلوات اللَّه عليه) الصّلاة قربان كلّ تقىّ)