105- تنها كسانى دروغ مىبندند كه به آيات خدا ايمان ندارند؛ آرى، دروغگويان واقعى آنها هستند
106- كسانى كه بعد از ايمان كافر شوند -بجز آنها كه تحت فشار واقع شدهاند در حالى كه قلبشان آرام و با ايمان است- آرى، آنها كه سينه خود را براى پذيرش كفر گشودهاند، غضب خدا بر آنهاست؛ و عذاب عظيمى در انتظارشان!
107- اين بخاطر آن است كه زندگى دنيا و پست را بر آخرت ترجيح دادند؛ و خداوند افراد بىايمان لجوج را هدايت نمىكند
108- آنها كسانى هستند كه بر اثر فزونى گناه، خدا بر قلب و گوش و چشمانشان مُهر نهاده؛ به همين دليل نمىفهمند، و غافلان واقعى همانها هستند
109- و ناچار آنها در آخرت زيانكارند
110- امّا پروردگار تو نسبت به كسانى كه بعد از فريب خوردن، به ايمان بازگشتند و هجرت كردند؛ سپس جهاد كردند و در راه خدا استقامت نمودند؛ پروردگارت، بعد از انجام اين كارها، آمرزنده و مهربان است و آنها را مشمول رحمت خود مىسازد
111- به ياد آوريد روزى را كه هر كس در فكر خويشتن است؛ و تنها به دفاع از خود برمىخيزد؛ و نتيجه اعمال هر كسى، بى كم و كاست، به او داده مىشود؛ و به آنها ظلم نخواهد شد
112- خداوند براى آنان كه كفران نعمت مىكنند، مَثَلى زده است منطقه آبادى كه امن و آرام و مطمئن بود؛ و همواره روزيش از هر جا مىرسيد؛ امّا نعمتهاى خدا را ناسپاسى كردند؛ و خداوند بخاطر اعمالى كه انجام مىدادند، لباس گرسنگى و ترس را بر اندامشان پوشانيد
113- پيامبرى از خودشان به سراغ آنها آمد، او را تكذيب كردند؛ از اين رو عذاب الهى آنها را فرا گرفت در حالى كه ظالم بودند
114- پس، از آنچه خدا روزيتان كرده است، حلال و پاكيزه بخوريد؛ و شكر نعمت خدا را به جا آوريد اگر او را مىپرستيد
115- خداوند، تنها مردار، خون، گوشت خوك و آنچه را با نام غير خدا سر بريدهاند، بر شما حرام كرده است؛ امّا كسانى كه ناچار شوند، در حالى كه تجاوز و تعدّى از حدّ ننمايند، خدا آنها را مىبخشد؛ چرا كه خدا آمرزنده و مهربان است
116- بخاطر دروغى كه بر زبانتان جارى مىشود و چيزى را مجاز و چيزى را ممنوع مىكنيد، نگوييد «اين حلال است و آن حرام»، تا بر خدا افترا ببنديد بيقين كسانى كه به خدا دروغ مىبندند، رستگار نخواهند شد
117- بهره كمى است كه در اين دنيا نصيبشان مىشود؛ و عذاب دردناكى در انتظار آنان است!
118- چيزهايى را كه پيش از اين براى تو شرح داديم، بر يهود حرام كرديم؛ ما به آنها ستم نكرديم، امّا آنها به خودشان ظلم و ستم مىكردند
119- امّا پروردگارت نسبت به آنها كه از روى جهالت، بدى كردهاند، سپس توبه كرده و در مقام جبران برآمدهاند، پروردگارت بعد از آن آمرزنده و مهربان است
120- ابراهيم به تنهايى امّتى بود مطيع فرمان خدا؛ خالى از هر گونه انحراف؛ و از مشركان نبود؛
121- شكرگزار نعمتهاى پروردگار بود؛ خدا او را برگزيد؛ و به راهى راست هدايت نمود
122- ما در دنيا به او همّت نيكويى داديم؛ و در آخرت از نيكان است
123- سپس به تو وحى فرستاديم كه از آيين ابراهيم -كه ايمانى خالص داشت و از مشركان نبود- پيروى كن
124- تحريمهاىروز شنبه براى يهود فقط بعنوان يك مجازات بود، كه در آن هم اختلاف كردند؛ و پروردگارت روز قيامت، در آنچه اختلاف داشتند، ميان آنها داورى مىكند
125- با حكمت و اندرز نيكو، به راه