ترجمه قرآن

ناصر مکارم شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 310/ 203
نمايش فراداده

يافت؟!» ولى آنان لقاى پروردگارشان را انكار مى‏كنند و مى‏خواهند با انكار معاد، آزادانه به هوسرانى خويش ادامه دهند

11- بگو «فرشته مرگ كه بر شما مأمور شده، روح شما را مى‏گيرد؛ سپس شما را به سوى پروردگارتان باز مى‏گردانند»

12- و اگر ببينى مجرمان را هنگامى كه در پيشگاه پروردگارشان سر به زير افكنده، مى‏گويند «پروردگارا! آنچه وعده كرده بودى ديديم و شنيديم؛ ما را بازگردان تا كارِ شايسته‏اى انجام دهيم؛ ما به قيامت يقين داريم»

13- و اگر مى‏خواستيم به هر انسانى هدايت لازمش را از روى اجبار بدهيم مى‏داديم؛ ولى من آنها را آزاد گذارده‏ام و سخن و وعده‏ام حق است كه دوزخ را از افراد بى‏ايمان و گنهكار از جنّ و انس همگى پر كنم!

14- و به آنها مى‏گويم بچشيد عذاب جهنم را! بخاطر اينكه ديدار امروزتان را فراموش كرديد، ما نيز شما را فراموش كرديم؛ و بچشيد عذاب جاودان را بخاطر اعمالى كه انجام مى‏داديد!

15- تنها كسانى به آيات ما ايمان مى‏آورند كه هر وقت اين آيات به آنان يادآورى شود به سجده مى‏افتند و تسبيح و حمد پروردگارشان را به جا مى‏آورند، و تكبّر نمى‏كنند

16- پهلوهايشان از بسترها در دل شب دور مى‏شود و به پا مى‏خيزند و رو به درگاه خدا مى‏آورند و پروردگار خود را با بيم و اميد مى‏خوانند، و از آنچه به آنان روزى داده‏ايم انفاق مى‏كنند

17- هيچ كس نمى‏داند چه پاداشهاى مهمّى كه مايه روشنى چشمهاست براى آنها نهفته شده، اين پاداش كارهايى است كه انجام مى‏دادند

18- آيا كسى كه با ايمان باشد همچون كسى است كه فاسق است؟! نه، هرگز اين دو برابر نيستند

19- امّا كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، باغهاى بهشت جاويدان از آنِ آنها خواهد بود، اين وسيله پذيرايى خداوند از آنهاست به پاداش آنچه انجام مى‏دادند

20- و امّا كسانى كه فاسق شدند و از اطاعت خدا سرباز زدند، جايگاه هميشگى آنها آتش است؛ هر زمان بخواهند از آن خارج شوند، آنها را به آن باز مى‏گردانند و به آنان گفته مى‏شود «بچشيد عذاب آتشى را كه انكار مى‏كرديد!»

21- به آنان از عذاب نزديك عذاب اين دنيا پيش از عذاب بزرگ آخرت مى‏چشانيم، شايد باز گردند

22- چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه آيات پروردگارش به او يادآورى شده و او از آن اعراض كرده است؟! مسلّماً ما از مجرمان انتقام خواهيم گرفت

23- ما به موسى كتاب آسمانى داديم؛ و شك نداشته باش كه او آيات الهى را دريافت داشت؛ و ما آن را وسيله هدايت بنى‏اسرائيل قرار داديم

24- و از آنان امامان و پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما مردم را هدايت مى‏كردند؛ چون شكيبايى نمودند، و به آيات ما يقين داشتند

25- البته پروردگار تو ميان آنان روز قيامت در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‏كند و هر كس را به سزاى اعمالش مى‏رساند

26- آيا براى هدايت آنها همين كافى نيست كه نسلهاى زيادى را كه پيش از آنان زندگى داشتند هلاك كرديم؟! اينها در مساكن ويران شده آنان راه مى‏روند؛ در اين آياتى است از قدرت خداوند و مجازات دردناك مجرمان؛ آيا نمى‏شنوند؟!

27- آيا نديدند كه ما آب را به سوى زمينهاى خشك مى‏رانيم و بوسيله آن زراعتهايى مى‏رويانيم كه هم چهار پايانشان از آن مى‏خورند و هم خودشان تغذيه مى‏كنند؛ آيا نمى‏بينند؟!

28- آنان مى‏گويند «اگر راست مى‏گوييد، اين پيروزى شما كى خواهد بود؟!»