حيات بخشيديم؛ همين گونه در قيامت از قبرها شما را خارج مىسازند
12- و همان كسى كه همه زوجها را آفريد، و براى شما از كشتيها و چهارپايان مركبهايى قرار داد كه بر آن سوار مىشويد،
13- تا بر پشت آنها بخوبى قرار گيريد؛ سپس هنگامى كه بر آنها سوار شديد، نعمت پروردگارتان را متذكّر شويد و بگوييد «پاك و منزه است كسى كه اين را مسخّر ما ساخت، وگرنه ما توانايى تسخير آن را نداشتيم؛
14- و ما به سوى پروردگارمان باز مىگرديم»
15- آنها براى خداوند از ميان بندگانش جزئى قرار دادند و ملائكه را دختران خدا خواندند؛ انسان كفران كننده آشكارى است
16- آيا از ميان مخلوقاتش دختران را براى خود انتخاب كرده و پسران را براى شما برگزيده است؟!
17- در حالى كه هرگاه يكى از آنها را به همان چيزى كه براى خداوند رحمان شبيه قرار داده [ به تولّد دختر] بشارت دهند، صورتش از فرط ناراحتى سياه مىشود و خشمگين مىگردد
18- آيا كسى را كه در لابهلاى زينتها پرورش مىيابد و به هنگام جدال قادر به تبيين مقصود خود نيست فرزند خدا مىخوانيد ؟!
19- آنها فرشتگان را كه بندگان خداوند رحمانند مؤنث پنداشتند؛ آيا شاهد آفرينش آنها بودهاند؟! گواهى آنان نوشته مىشود و از آن بازخواست خواهند شد
20- آنان گفتند «اگر خداوند رحمان مىخواست ما آنها را پرستش نمىكرديم» ولى به اين امر هيچ گونه علم و يقين ندارند و جز دروغ چيزى نمىگويند
21- يا اينكه ما كتابى پيش از اين به آنان دادهايم و آنها به آن تمسّك مىجويند؟!
22- بلكه آنها مىگويند «ما نياكان خود را بر آيينى يافتيم، و ما نيز به پيروى آنان هدايت يافتهايم»
23- و اين گونه در هيچ شهر و ديارى پيش از تو پيامبر انذار كنندهاى نفرستاديم مگر اينكه ثروتمندان مست و مغرورِ آن گفتند «ما پدران خود را بر آيينى يافتيم و به آثار آنان اقتدا مىكنيم»
24- پيامبرشان گفت «آيا اگر من آيينى هدايت بخشتر از آنچه پدرانتان را بر آن يافتيد آورده باشم باز هم انكار مىكنيد ؟!» گفتند «آرى، ما به آنچه شما به آن فرستاده شدهايد كافريم»
25- به همين جهت از آنها انتقام گرفتيم؛ بنگر پايان كار تكذيب كنندگان چگونه بود!
26- و به خاطر بياور هنگامى را كه ابراهيم به پدرش [ عمويش آزر] و قومش گفت «من از آنچه شما مىپرستيد بيزارم
27- مگر آن كسى كه مرا آفريده، كه او هدايتم خواهد كرد»
28- او كلمه توحيد را كلمه پايندهاى در نسلهاى بعد از خود قرار داد، شايد به سوى خدا بازگردند
29- ولى من اين گروه و پدرانشان را از مواهب دنيا بهرهمند ساختم تا حق و فرستاده آشكار الهى به سراغشان آمد؛
30- هنگامى كه حق به سراغشان آمد؛ گفتند «اين سِحر است، و ما نسبت به آن كافريم»
31- و گفتند «چرا اين قرآن بر مرد بزرگ و ثروتمندى از اين دو شهر مكه و طائف نازل نشده است؟!»
32- آيا آنان رحمت پروردگارت را تقسيم مىكنند؟! ما معيشت آنها را در حيات دنيا در ميانشان تقسيم كرديم و بعضى را بر بعضى برترى داديم تا يكديگر را مسخر كرده و با هم تعاون نمايند؛ و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمعآورى مىكنند بهتر است
33- اگر تمكّن كفّار از مواهب مادى سبب نمىشد كه همه مردم امّت واحد گمراهى شوند، ما براى كسانى كه به خداوند رحمان كافر مىشدند خانههايى قرار مىداديم