يکي ازعزيزان اهل دل مي گفت: يکي از زائران که اهل شند آباد آذربايجان بود در منزل ما مهمان بود، تا غذا خورد به عجله به حرم مطهّر رفت و از آنجا به آذربايجان سفر کرد.
چند سال بعد که او را ديدم گفت: آن روز که خدمت شما بودم سالها بود که به درد گوش مبيلا شدم، سپس از غبار ضريح مقدّس بي بي برداشتم و برگوشهايم ماليدم، همانجا درد گوشم آرام شد و ديگر در اين چند سال درد گوشم برنگشته است.