يعنى خداى سبحان، آهن را در برابر او نرم و قابل انعطاف قرار داده و مطيع وى ساخت، به گونه‏اى كه بدون نياز به آتش و چكش آن را چون شمع به هر صورتى كه مى‏خواست درمى‏آورد و از آن زره‏هاى مستحكم با حلقه‏هايى متصل به يكديگر و يك اندازه با كمال دقتّ مى‏ساخت، اين نوع زره‏ها، فرد زره‏پوش را هم‏چون زره‏هاى يك پارچه، از حركت بازنمى‏داشت و قرآن بدين معنا نيز اشاره دارد:

وَعَلَّمْناهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَكُمْ لِتُحْصِنَكُمْ مِنْ بَأْسِكُمْ؛(8)

به داود ساختن لباسى را براى شما آموختيم - و اين همان زره‏هايى بود كه از آهن ساخته مى‏شد- تا در نبرد با دشمن، شما را از ضربه شمشير و نيزه محافظت كند.

كتاب داود(ع)

قرآن يادآور مى‏شود كه خداوند به داود(ع) كتابى به نام زبور عنايت كرد:

«وَآتَيْنا داوُدَ زَبُوراً».

زبور نزد اهل كتاب «مزامير» ناميده مى‏شد كه مجموعه‏اى از اشعار مذهبى بود و با نشاط و آهنگ خاصى ادا مى‏شده است، از جمله حاوى نغمه‏ها و سرودهايى بوده است كه خداوند در آن اشعار به جهت شگفتى‏هاى آفريده‏هايش مورد ستايش قرارگرفته و نيز صلوات و درود و آموزش و سفارشات پروردگار و بيان ثواب و كيفر الهى در آنها آمده بوده كه بيشتر مزامير به حضرت داود منسوب است و برخى از آنها پس از او ساخته شده و بعضى از اين سرودها ساخته «همان» و «اتهان» و «سليمان» و «اساف» و «جدوتهن» و «موسى» و «ابناءقورح» مى‏باشند.

1- ص (38) آيات 21 - 25.

2- ص (38) آيه 26.

3- انبياء (21) آيات 78 - 79.

4- ص (38) آيات 17 - 19.

5- سبأ (34) آيه 10.

6- ص (38) آيه 20.

7- سبأ (34) آيات 10 - 11.

8- انبياء (21) آيه 80.