O سوره برائت را پيامبر(ص ) به ابوبكر مى سپارد كه به مكه رفته و به مردم ابلاغ كند. او حـركـت نـمود. در وسط راه بود كه حكم الهى رسيد كه پيامبر(ص ) خودش يا فردى از خودش بايد اعلام برائت نمايد.
عـلى (ع ) از جـانب رسول خدا(ص ) ماءمور شده، در وسط راه حكم برائت را از ابوبكر گرفت و او بـا اضـطـراب بـه سـوى پـيـامـبـر(ص ) بـرگـشـت، در هـراس ايـن كـه نـكـند عليه او چيزى نازل شده باشد به سوى پيامبر(ص ) برگشت.
O در سـوره احـزاب، احكام مخصوص همسران پيامبر(ص ) بيان شده است. در همان سوره آيه اى بـا لحـن و ضـمـائر ديـگر، اهل بيتِ پيامبر(ص ) را با عنوان مطهّرون از همسران پيامبر(ص ) جدا نـمـوده، سـاحـت مـقـدس اهـل بـيـت را از هـر گـونـه رجـس و پـليـدى مـبـرّا مـى كـنـد، و در مـقـابـل، بـرخـى از هـمـسـران پـيـامـبـر(ص )را، كـه بـه آزار و اذيـت او پـرداخـتـه انـد، بـا نزول سوره تحريم مورد توبيخ قرار مى دهد.(153)
O عـلى در جـاى پـيـامـبـر مـى خـوابـد. در فـضـيـلت او آيـه (ومـِنَ النـّاسِ مـَنْ يَشْرِى...)(154) نـازل مـى شـود انـگـشـتـرش را بـه سـائل مـى دهـد آيـه (اِنَّمـا وَلِيُّكـُمُ اللّه...)(155) نازل مى شود.(156)
O هـنـگـامـى كـه او و اعضاى خانواده اش سه قرص نان (غذاى افطار خود را) به مسكين و يتيم و اسـيـر مـى دهـنـد، يـك سـوره در فـضـيـلت كـارشـان و اخـلاص عـمـلشـان نازل مى شود.(157)
آيـات قـرآن در پـى هـم پـيـرامـون عـلى (ع ) و كـمـالات و فضايل او نازل مى شود و پيامبر(ص ) به تبع قرآن و حكم الهى رابطه ويژه اى با على (ع ) بـرقـرار مـى كـنـد. اين درخشش ها و مطرح شدن ها، چنان عقده حقارت و حسادت را در ميان سايرين بـرمـى انـگـيـزانـد كـه بـازگـشـت بـه كـفـر و ارتـداد بـرايـشـان از تحمل على (ع ) آسان تر مى شود!