الف - اگر نماز گزار در حين قيام، خم شود يابه يكى از دو طرفمتمايل گردد به گونهاى كه نزد عرف صفت قيام را از دست بدهد، نمازاو باطل مىباشد.
ب - اگر استقرار نداشته وبدن واعضايش را حركت بدهد به گونهاىكه با استقرار منافات داشته باشد،
نمازش باطل است اما حركت سادهدست وانگشتان اشكال ندارد.
ج - اگر درحين قيام به چيزى مانند انسان يا ديوار يا عصا بدون علتوضرورت، تكيه كند، نماز را تمام كند وبنابر احتياط مستحب، اعادهنمايد.
د - شايسته است نمازگزار پاهايش را در حين قيام خيلى زيادنگشايد به گونهاى كه در عرف قيام گفته نشود.
ه - اگر راست ايستادن يا استقلال يا استقرار در قيام را از روىفراموشى وسهو ترك كند، نماز او صحيح است مگر در هنگام قيامركنى يعنى قيام در موقع تكبيرة الاحرام وقيام متصل به ركوع كه اگرصدق قيام در عرف، مشكوك باشد، احتياط واجب مقتضى است كهنماز را اعاده نمايد.
و - اصل در قيام اين است كه هردو پاها روى زمين باشد اما واجبنيست كه سنگينى بدن برهردو پا بطور مساوى تقسيم شود بلكه جايزاست سنگينى بدن را روى يكى از پاها بيشتر از ديگرى بيندازد.