1 - قرائت از واجبات نماز است كه - در اصطلاح فقهى - عبارتاست از: آنچه نمازگزار از قرآن يا ذكر خدا كه در هرركعت قبل ازركوع، مىخواند.
2 - در دوركعت نماز صبح، در دوركعت اول ساير نمازهاى يوميهودر همه نمازهاى دوركعتى واجب يامستحب - غير از نماز ميت كهكيفيت خاصى دارد - خواندن سوره فاتحه، واجب است زيرا پيامبرخداصلى الله عليه وآله فرموده است: "لا صلاة إلّا بفاتحة الكتاب"، "بدون فاتحةالكتاب، نمازى نيست."(129)
3 - مشهور بين فقها اين است كه در هرركعت، يك سوره كامل نيزبايد خوانده شود وبه بخشى از يك سوره اكتفا نشود. اين نظر، موافقبااحتياط مستحب است.
4 - مقدم كردن سوره برفاتحه جايز نيست واگر عمداً چنين كند،نمازش باطل است اما اگر از روى سهو آنرا مقدم بدارد وقبل از ركوعمتوجه شود، سوره رابعد از حمد اعاده نمايد واگر بعد از ركوع متوجهشد، به
نمازش ادامه دهد وچيزى براو نيست.
5 - شايسته است سورههاى طولانى كه منجر به فوت وقت نمازمىشود، خوانده نشود واگر عمداً بخواند، احوط اين است كه، بنابرلزوم قرائت سوره كامل، نماز را باهمان سوره ياغير آن تمام كند وسپساعاده ياقضا نمايد. اما بنابر عدم وجوب قرائت سوره كامل، از آن سورهطولانى، آن مقدارى را بخواند كه وقت نماز فوت نشود ونمازش راكامل كند.
6 - اما در نمازهاى مستحب، بعد از سوره حمد، خواندن چيزى ازقرآن واجب نيست بلكه مىتوان تنها به حمد اكتفا كرد مگر در نمازهاىمستحبّىاى كه در سنّت تأكيد شده كه سوره ياآيات معينى در آنهاخوانده شود كه در اين صورت اگر نماز گزار بخواهد آنها را باهمانكيفيت مطلوب ومورد نظر بجا آورد، بايد غير از فاتحه، آن آياتياسوره معين را نيز تلاوت نمايد.
7 - همچنين تنها به سوره فاتحه در نمازهاى واجب هم مىتواناكتفا كرد در صورتيكه نماز گزار در شرايط استثنايى وحالاتاضطرارى قرار داشته باشد مانند: بيمارى، عجله داشتن، تنگى وقت،خوف از خطراتى مانند: سر رسيدن دزد، حمله حيوان درّنده ودرمعرض آتش دشمن قرار گرفتن، وساير موارد اضطرارى مشابه.
8 - جايز است نمازگزار در نمازهاى مستحب وبلكه واجب، بيشاز يك سوره قرائت كند ولى احوط استحبابى آن است كه به يك سورهاكتفا نمايد.