پـايـبـنـدى بـه اين وظيفه مهم اسلامى در هر زمان و مكان ، شرايط خاص خود را مى طلبد كه با عـقـربـه بـيـنـش صـحـيـح سـيـاسـى ـ اجـتـمـاعـى و درك و حـسـّاسـيـت مـسـلمـانـان قابل تشخيص است ؛ گاه حضور يك نفر در سرنوشت جامعه تاءثير دارد (115) و گاه ، غياب ، عين حضور است و حضور، جرمى نابخشودنى محسوب مى شود چنانكه اعتصاب ، كم كارى ، فـرار از سـربـازخانه ، ندادن بهاى آب وبرق و مانند اينها در دوران انقلاب ، عملى انقلابى به حساب مى آمد، ولى همه اين كارها پس از پيروزى ، مخالفت با انقلاب و جرم است .
در زمـان امـام صـادق عـليـه السـلام ، بـنى عباس و طرفدارانشان بر ضد بنى اميّه قيام كردند؛ ( ابومسلم خراسانى ) در منطقه خراسان و ( ابوسلمه ) در عراق ، سر كرده شورشيان بودند، هـر يـك از آنها بطور جداگانه نامه اى خدمت امام صادق (ع ) فرستادند و از آن حضرت خواستند تـا بـه آنـهـا بپيوندد و رهبرى نهضت را به دست گيرد، ولى امام با درك عميق سياسى دريافت كه آنان در گفته خود صادق نيستند و آهنگ آن دارند كه از حضور امام به نفع خويش سود ببرند، از اين رو، پيك ابومسلم را از خانه خويش بيرون كرد و هيچ پاسخى به او نداد.(116) و نامه ابو سلمه را نيز سوزاند و پاسخى به آن نداد. (117)
ولى هـمـين امام همام در مسافرتى به كوفه شنيد كه ماءموران حكومت ، زنى را به جرم حمايت از فاطمه زهرا سلام اللّه عليها دستگير و زندانى كرده اند، امام آن قدر گريست كه فرمود برخيز تا به مسجد سهله برويم و براى رهايى آن بانو دعا كنيم .(118)
در زمان حاضر، اقدامات زير از نمونه هاى بارز حضور در صحنه است :
شركت در انتخابات ، همه پرسى ، تظاهرات و اجتماعاتى كه به پشتيبانى از نظام ، انقلاب و مسلمانان مظلوم دنيا برپا مى شود.
حـضـور آگـاهـانـه و حـكـيـمـانـه مـسـؤ ولان سـياسى كشور در صحنه هاى بين المللى و دفاع از آرمـانـهـاى اسـلام و انـقـلاب كـه از سوى امام راحل ورهبر عظيم الشاءن انقلاب ترسيم شده و مى شود.
شركت در نمازجمعه و جماعت و حضور فعال در مراسم مذهبى ، بويژه در محرم و صفر و ... .
حضور فعال در سازندگى كشور و ارائه طرحها، اختراعات و ابتكارات به مراجع صلاحيتدار.
هشيارى نسبت به عملكرد ضد انقلاب داخلى و خارجى و معرّفى آنها به مسؤ ولان كشور.
مقابله با تهاجم و شبيخون فرهنگى دشمنان اسلام ، به هر نحو ممكن .
تلاش مستمّر در بسيج و آمادگى رزمى و دفاعى در زمان صلح .
حضور بى بهانه و خالصانه در جبهه ، هنگام وقوع جنگ .
خوددارى از هر گونه خبرچينى و اطلاع رسانى به نفع دشمن و دقّت در حفظ اسرار مملكت .
امام خمينى قدّس سرّه به انحاء گوناگون از ملّت شريف و سرافراز ميهن اسلامى مى خواست كه حـضـور هـمه جانبه خود را در صحنه هاى گوناگون نظام جمهورى اسلامى حفظ كنند، از جمله در وصيت نامه سياسى ـ الهى خود مى نويسد:
( بـه مـلّت عـزيـز ايـران تـوصـيـه مى كنم كه نعمتى كه با جهاد عظيم خودتان و خون جوانان برومندتان به دست آورديد، همچون عزيزترين امور قدرش را بدانيد و از آن حفاظت و پاسدارى نـمـايـيـد و در راه آن ـ كـه نـعـمـتـى عـظـيـم الهـى و امانت بزرگ خداوندى است ـ كوشش كنيد و از مشكلاتى كه در اين صراط مستقيم پيش مى آيد نهراسيد.) (119)