بـا توجه به آنچه ياد شد، قوانين خرد و كلان اسلامى با ايمان افراد جامعه گره خورده و هر مـؤ مـنـى مـوظـّف بـه اجـراى قـانـون و احـتـرام بـه آن اسـت ؛ ايـن پـيـوسـتـگـى از اصـول مـسـلّم و قـطـعـى بـوده ، هـرگـز قـابـل خـدشـه نـيست و در بسيارى از آيات قرآن به آن تصريح شده است . بطور مثال :
1 ـ در سوره توبه ، ضمن برشمردن برخى از صفات مؤ منان مى فرمايد:
( ... وَالْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ) (234)
[مؤ منان حقيقى ] حافظان حدود الهى اند و [اين چنين ] مؤ منان را بشارت ده .
2 ـ مؤ منان را به فرمانبرى از خدا، پيامبر و اولوالامر دعوت كرده ، مى فرمايد:
( يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا اَطيعُوا اللّهَ وَ اَطيعُوا الرَّسُولَ وَ اُولىِ الاَْمْرِ مِنْكُمْ فَاِنْ تَنازَعْتُمْ فى شَىْءٍ فَرُدُّوهُ اِلَى اللّهِ وَ الرَّسُولِ اِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الاْ خِرِ) ا (235)
اى كسانى كه ايمان آورده ايد! خدا را اطاعت كنيد پيامبر خدا و اولوالامر (اوصياى پيامبر) را اطاعت كـنـيـد و اگـر در چـيـزى نـزاع داشـتيد، آن را به خدا و پيامبر بازگردانيد، اگر به خدا و روز رستاخيز ايمان داريد.
در انـتـهـاى ايـن آيـه نـيـز داورى خـواستن از خدا و پيامبر را نتيجه ايمان به خدا و روز واپسين ، دانسته است .
3 ـ در مورد ارتباط مستقيمِ رعايت قانون اقتصادى و اجتماعى با ايمان مى فرمايد:
( وَ يـا قـَوْمِ اَوْفُوا الْمِكْيالَ وَالْميزانَ بِالْقِسْطِ وَ لا تَبْخَسُوا النّاسَ اَشْياءَهُمْ وَ لا تَعْثَوْا فِى الاَْرْضِ مُفْسِدينَ # بَقِيَّتُ اللّهِ خَيْرٌ لَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ...) (236)
اى مـلّت مـن ! پيمانه و وزن را به عدالت ، تمام دهيد و از اجناس مردم نكاهيد و تبهكارانه در زمين نكوشيد، آنچه خدا باقى نهاده ، برايتان بهتر است ، اگر ايمان داشته باشيد.
در جـاى ديـگـر، وفـادارى بـه هـمـه پيمانهاى اجتماعى ، اقتصادى ، فردى و گروهى را نيز با خطاب ( يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنوا) طرح كرده ، مى فرمايد:
( يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا اَوْفُوا بِالْعُقُودِ...) (237)
اى كسانى كه ايمان آورده ايد! به پيمانها وفا كنيد. 4 ـ فلسفه جهاد اسلامى را بى قانونى و عدم پايبندى سران كفر و استكبار به پيمانهاى بين المللى دانسته ، مى فرمايد:
( وَ اِنْ نـَكـَثـُوا اَيـْمـانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فى دينِكُمْ فَقاتِلُوا اَئِمَّةَ الْكُفْرِ اِنَّهُمْ لا اَيْمانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ) (238)
و اگـر پـيـمـانـهـاى خـود را پـس از عـهـد خـويـش شكستند و آيين شما را مورد طعن قرار دادند، با پيشوايان كفر، پيكار كنيد ـ زيرا به پيمانهاى خويش پايبند نيستند ـ شايد دست بردارند.