هرچند در مورد دعوت يحيى در قرآن شرحى داده نشده و تنها تولد او مذكور است، ازخلال روايات چندى مىتوان برخى از خصوصيات اخلاقى و شيوههاى تربيتى و تبليغى او را استنباط نمود كه با توجه به شهادت مظلومانه او كه در پى عدم خضوع و تسليم دربرابر قدرتهاى حاكم بود، بايد او را اسوه شهادت و جان نثارى در راه خدا بدانيم.
قال رسول الله(ص): اين الشهيد ابن الشهيد يلبس الوبر و يأكل الشجر مخافة الذنب. قال ابن وهب: يريد يحيى بن زكريا؛(6)
رسولخدا فرمود: كجاست شهيد فرزند شهيد؟!
او كه لباس پشمين مىپوشيد و از برگدرخت تناول مىكرد از خوف آن كه به گناه نيفتد.
ابن وهب گويد: منظور پيامبر يحيى پسر زكريا بود.
معرفى ذات حق و صافت الهى از مأموريتهاى اوليه انبياست و يحيى بن زكريا در اين زمينه از نثار جان و مال خويش نيز دريغ نكرد. آيه زير مىتواند اشارهاى به دعوت يحيى باشد؛
يا يَحْيى خُذِ الكِتابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْناهُ الحُكْمَ صَبِيّاً؛(7)
چرا كه از مصاديق بارز اخذ كتاب باقدرت و قوت، دعوت مردم به محتواى كتاب يعنى توحيد است؛ در بحارالأنوار آمدهاست: (8)