همچنين اعزام (58) اعزام مصعب بن عمير به مدينه پس از پيمان اول عقبه براى تعليم احكام و قرائت قرآن، موفقترين و مؤثرترين اعزام مبلّغ در طول تاريخ اديان است، چه، او با حضور فعال و تلاش دلسوزانه خود در ميان مردم مدينه بذر ديانت را بهخوبى كاشت و اصول اسلام و آيات وحى را با بيانى گيرا و جذاب به مردم آموزش داد و آنان را شيفته دعوت اسلامى كرد، به طورى كه در موسم حج سال دوازدهم، همراه جمعى قابل توجه از مسلمانان جديدالعهد به ملاقات پيامبر نايل آمد، در حالى كه در مدينه نيز، مجمع نيرومند ياران پيامبر را تشكيل داده بود، گروه مصعب در آنجا با پيامبر دست بيعت دادند.
مصعب را در مدينه، مقرى يعنى خواننده و آموزگار قرآن مىناميدند. وى در مدينه وارد خانه اسعد بن زراره، از مردان شريف قبيله خزرج شد و در آنجا اولين نماز جماعت را برپا داشت، مردم نيز به وى اقتدا كردند، زيرا افراد قبيله اوس و خزرج حاضر نبودند به يكديگر اقتدا كنند.(59)
تبليغات سازنده و مؤثر مصعب بن عمير، مبلّغ جوان و برازنده پيامبر و فعاليت تبليغى بيعت كنندگان عقبه او و دوم در ميان مردم مدينه و در قبايل و طوايف مختلف باعث شد كه روز به روز نام رسولخدا بيشتر بر سر زبانها بيفتد و افراد زيادترى شيفته و دلباخته حضرت گردند.(60)
ديگر مورد، اعزام معاذ بن جبل به يمن است كه پيش از آغاز مأموريت، دستورالعمل ارشاد و دعوت او را بدرقه راهش مىفرمايد:
يامَعاذُ يَسِّرْ ولاتُعَسِّرْ وَبَشِّرْ وَلاتُنَفِّرْ؛(61)
اى معاذ (در تبليغ دين) آسان بگير و سخت مگير. و مژده و نويد بخش باش و مردم را از دين بيزار مكن.
چنان كه در شيوه توجه به اقشار مختلف بيان شد، توجه به يك طبقه از جامعه مانع عنايت پيامبر به طبقات ديگر جامعه نمىگرديد. در همان زمان كه سخت سرگرم فراخواندن جوانان و ضعيف داشتگان گمنام جامعه بود، از سوى ديگر به سراغ بزرگان و سران اقوام و قبايل مىرفت.
در دوران مدينه نيز زمانى كه قبايل و اقوام اطراف و اكناف اعم از بت پرست و يهودى و غيره را به اسلام دعوت مىكرد، در همان موقع با ارسال نامههاى دعوت به امرا و پادشاهان بلاد مختلف، نداى حق را با قدرت و صلابت و منطق برنده و گويا به گوش آنان مىرساند.