غيرت ناموسى به معنى ناموس انسانى يعنى نسبت به همسر خودش بود . در داستانى بود كه ( آيه نازل شد كه ) اگر كسى بيايد شهادت بدهد به اينكه زنش زنا كرده است تنها شهادت او كافى نيست و شاهد ديگرى بايد باشد .
گفت : يا رسول الله ! اگر ما ديديم زنمان زنا مى كند برويم شاهد بياوريم ؟
من كه تاب تحمل چنين چيزى را ندارم . پيغمبر فرمود حكم الهى دين است در عين حال فرمود سعد آدم غيورى است .
بعد فرمود :
من از او غيورترم . غيرت پيغمبر در مقابل نواميسى است كه خود پيغمبر دارد . نواميس پيغمبر همان احكام الهى است . خدا كه از پيغمبر غيورتر است در مقابل نواميس عام عالم است نواميس خلقت به طور كلى كه شامل شريعت هم مى شود يعنى قوانين و اصول خلقت كه خداى متعال قرار داده بايد محترم باشد .
اگر انسان بر ضد نواميسى كه خدا قرار داده عمل كند هتك ناموس الهى كرده است . وقتى انسان هتك ناموس الهى بكند چنانكه هر غيورى وقتى كه ناموسش هتك مى شود عكس العمل شديد نشان مى دهد خدا هم عكس العمل شديد نشان مى دهد .
اين مقدمه را دانستيم .
اگر براى كسى وسايل هدايت و در واقع وسايل حيات جاودانى فراهم بشود و او اين نعمت را حق ناشناسى و ناسپاسى كند خودخواهى و خودپرستى و جاه و مقام و امثال اينها مانع بشود كه ( از آن بهره ببرد و ) حقيقت كه اينچنين به او رو آورده (و ) دستش را به طرف او دراز كرده و مى خواهد او را براى هميشه نجات بدهد و حيات ابدى به وى بدهد او به جاى اينكه دست حقيقت را بفشارد شمشيرش را بالا ببرد و اين دست را قطع كند كه تو چرا آمده اى به سوى من قطعا اينچنين هتك ناموس الهى از طرف خداى متعال عقوبت و عذابى بسيار شديد دارد .