در اين آيه مباركه ([ انى جاعل فى الارض]) بلحاظ تعدد اسماى الهيه و اتصاف خليفه به صفات مستخلف عنه وجوب استمرار وجود انسان كامل در زمين تمام است كه پيوسته در افراد نوع انسان فرد اكمل از جميع افراد كائنات در جميع اسماء و صفات جمالى و جلالى موجود است تا نماينده حضرت اله باشد .
مثلا حق تعالى واحد احد است كه دلالت بر يگانگى ذات او در كمال مى نمايند در افراد نوع انسانى كه اكمل و اتم و اشرف انواع است نيز او را مظهرى بايد كه در تمام كمال يگانه باشد . و حق جل و على عالم و عليم است كه دلالت بر احاطه او به جميع ماسوى دارند او را مظهرى در افراد انسانى بايد كه علمش اتم از علم همه ماسوى باشد . وهكذا در صفات قادر قدير ، سامع ، سميع ، بصير ، خبير و ديگر اسماى بى نهايت او ([ علم آدم الاسماء كلها]) حتى در اسماى مستأثره الهى به يك معنى .