و در عالم صغير مظاهر و اسمايى است كه در روح گفته آيد . و ان شئت قلت : طبيعت در استكمالات ذاتيه اش يعنى طريق سلوكش تا به غايت جمعيه رسيدن هر حق و حقيقتى را كه ممكن است بدانها متصور و متحقق گردد بايد استيفا كند . زيرا طبيعت تا هر حقى از حقوق جماديه را استيفا نكرد ورود و دخولش در ادنى درجه نباتيه متصور نيست .
و همچنين از نباتيه به حيوانيه و از حيوانيه به حيوانيه انسانيه سپس الى ماشاء الله . و از اين سخن سر اينكه انسان كامل ختمى غايت در نظام كلى اعلى و جامع همه حقائق عالميه است ظاهر مى گردد ([ لا يعزب عنه مثقال ذره فى السموات و لا فى الارض]) . . . . ( 1 ) از
1 سوره سبأ آيه 3 .