امر و نهى كردن و در جاى بالاتر نشستن وجود دارد بايد به خدا پناه ببريم از اينكه دل ما به اينها وابسته بشود بنده عرض مى كردم كه اين زندگى مثل آن مى ماند كه ما اتومبيلى را ببريم در پمپ بنزين باز مخزن را پر كنيم تا ماشين كار و حركت و طى طريق كند و دوباره به يك پمپ بنزين ديگر برسد همه دوران حيات اين ماشين به اين بگذرد كه از اين پمپ به آن پمپ برود براى پر شدن و براه افتادن و رسيدن به يك مركز بنزين ديگر بدون اينكه با آن راه ديگرى را طى كنيم بدون اينكه با آن هدفى را وجهه همت خود سازيم بدون اينكه با آن بخواهيم از بيابان خطرناكى عبور كنيم و بدون اينكه با آن بخواهيم خدمتى به كسى بكنيم براى يك انسان چقدر خسران است كه هدفش در زندگى همين چيزهاى مادى باشد ؟ هدفش اين باشد كه چند صباحى زندگى راحت ترى بدست آورد و عمر خود را با يك عزت خيالى بگذارند ؟ در حاليكه انسان مى تواند خيالى بودن اين عزت را از نابود شدن پوچ شدن زائل شدن و بى معنى شدن آن در ميليونها انسان در سطح دنيا به چشم خود ببيند چه بسيار افرادى كه روى اين كرسى ها نشستند يك روز هستند و يك روز نيستند مناصب گوناگون دولتى و شبه دولتى در همه دنيا يك روز دست زيد و يك روز دست عمرو و يك روز هم دست بكر است وقتى عمرو آمد ديگر از زيد خبرى نيست آيا عبرتى از اين بالاتر براى ما وجود دارد ؟ فقط كسى مى تواند به دوران انتصاب خود در مقامات دولتى تكيه كند كه در آن دوران كارى كرده باشد ذخيره اى براى خود درست كرده باشد و الا لفى خسر اين سرمايه سوخته است
هدف را بايد خدا قرار داد اگر براى نماينده هدف خدا و خدمت به كشور و انقلاب باشد هر نفسى كه مى كشد حسنه است و هر طى طريقى كه از خانه به مجلس و بالعكس دارد عبادت است و هر لحظه اقامت او بر روى آن صندلى هر كلمه حرفى كه مى زند هر تلاشى كه مى كند و هر اعصابى كه از خود مايه مى گذارد همه اينها حسنه صدقه و مايه قرب الى الله است و اينها همه وقتى است كه هدف خدا خدمت به مردم پيش بردن كار انقلاب و رسيدن به هدفهاى آن باشد ما به تلاش همه جانبه و عظيمى كه بخشى از آن را قوه مقننه و عمدتا مجلس شوراى اسلامى بعهده دارد احتياج داريم بهر حال ديدگاه ما نسبت به شما اينست مردم هم ديدگاهشان همين است مردم ما مردمى هستند متدين و فدايى و علاقه مند به اسلام و اگر از صدر تا ذيل كسى را مورد اعتماد خود قرار مى دهند