معارف و معاریف

مصطفی حسینی دشتی

نسخه متنی -صفحه : 2570/ 1140
نمايش فراداده

وناتوانى وتنبلى وترسوئى وگرانى بدهكارى و... (بحار:86/186)

و در حديث آمده : «لاتنقش الشوكة بالشوكة فانّ ضلعها معها» : هرگز خار را به وسيله خار بيرون مياور ،

كه خار ، كجيش را با خود دارد . (نهاية ابن اثير)

و از اين معنى است سخن اميرالمؤمنين(ع) ـ در بيان انزجار خود از ياران ، در ماجراى حكمين ـ : «اريد أن

أداوى بكم وأنتم دائى ، كناقش الشوكة بالشوكة وهو يعلم أنّ ضلعها معها» . (نهج:خطبه 121)

ضِلع

دنده . ج: اضلاع واضلع وضلوع .

امام صادق (ع) : «اوحى الله الى ابراهيم(ع) ـ عند ما شكى الى الله ايذاء سارة له ـ انما مثل المرأة مثل

الضلع العوجاء : ان تركتها استمتعت بها ، وان اقمتها كسرتها» . (بحار: 12/97)

«ديه ضلع»

وفى الاضلاع فيما خالط القلب اذا كسر منها ضلع فديته خمس وعشرون دينارا ونصف ، ودية نقل عظامه سبعة

دنانير ونصف ، ودية موضحته ربع دية كسره ، ونقبه مثل ذلك ، وفى الاضلاع مما يلى العضدين دية كل ضلع

عشرة دنانير اذا كسر ، ودية صدعه عشر دنانير ، ودية نقل عظامه خمس دنانير ، وموضحة كل ضلع ربع دية

كسره : ديناران ونصف ، فان نقب ضلع منها فديته ديناران ونصف ، وفى عيبه اذا برىء الرجل مائة دينار

وخمسة وعشرون ديناراً . (بحار:104/418)

ضَلَل

گمراهى . آب جارى زير سنگ كه آفتاب بر آن نتابد .

ضُلوع

جِ ضلع ، دنده ها .

ضِلّيل

بسيار گمراه . علىّ (ع) : «لكانّى انظر الى ضلّيل قد نعق بالشام وفحص براياته فى ضواحى كوفان ...» . (نهج:خطبه 101)

ضَمّ

فراهم آوردن چيزى را به چيزى . پيوستن . ضم كردن چيزى به چيزى .

ضَمّ

ضمة . پيش . اعراب در بر . اين اعراب را ضم گويند كه به ضم الشفتين ، يعنى فراهم آمدن هر دو لب حاصل گردد

.

ضَمائر

جِ ضمير . درونها . باطنها . اميرالمؤمنين (ع) : «عند تصحيح الضمائر تغفر الكبائر» . (بحار: 78/90)

ضِماد

مرهم جراحت . مرهم نهادن بر زخم .

ضِمار

نهان ، خلاف عيان . مال رفته كه اميد برگشتن آن نباشد . موعود كه اميد از آن نتوان داشت .

ضِمان

بعهده گرفتن يا بعهده داشتن . ودر اصطلاح فقها «هو التعهد بالمال من البرىء» .

بعهده گرفتن شخصى كه خود مديون نيست مالى را از جانب كسى بديگرى . وبايد ضامن عاقل وبالغ ورشيد وآزاد

باشد يا اگر بنده بود باذن مولى ضمانت كند . شرط نيست كه وى طلبكار وبدهكار را به نام ونشان بشناسد

بلكه كافى است كه آندو را از يكديگر تميز دهد . وبايستى عقد ضمانت به ايجاب از طرف ضامن وقبول از سوى

طلبكار انجام شود . وبايد ضامن از نظر مالى متمكن بود يا اينكه طلبكار او را در عين فقر قبول داشته

باشد . (لمعه دمشقيه)

اميرالمؤمنين (ع) فرمود : چيزى را كه از عهده اداء آن برنيايى ضمانت مكن . (غرر)