بهشت روم ؟ فرمود: مشكى نو بخر و مردم را به آن آب ده تا كهنه و فرسوده شود كه پيش از اينكه آن فرسوده گردد تو مستحق بهشت شوى . (بحار:74و62و96)
ساقى ، كسى كه مأمور آب دادن است . از حضرت رسول (ص) آمده كه : «ساقى القوم آخرهم شربا» آبدار بايستى بعد از ديگران ، خود آب بنوشد . (بحار:18/43) از آن حضرت روايت شده كه خطاب به على (ع) فرمود : «انا واردكم على الحوض وانت يا على الساقى ...» . (بحار:36/269) به «ساقى» نيز رجوع شود .
آبگير، غدير .
سخن غريب . مثل ، حكايت . جانور وحشى . مرغ كه بر جاى ماند و به سردسير و گرمسير نشود . ج : اوابد .
واقعهاى كه ياد آن جاودانه بماند .
بزاق . بصاق . مادام كه در دهان است به عربى ريق گويند . به فارسى خدو . به «بزاق» و «بصاق» و «خدو» رجوع شود .
كسى كه آب به ديگرى مىدهد . به «آبدار» رجوع شود .
آنكه تابير خرمابن كند، تلقيح كننده خرمابن، گشن دهنده خرمابن و جز آن. على (ع) در باره خوارج: «لا بقى منكم آبر»: آنچنان نابود شويد كه گشن دهنده خرمابنى از شما نماند. (نهج البلاغة)
شرف . ناموس . عِرض . قدر و منزلت . اعتبار . اميرالمؤمنين (ع) فرمود : هر كه آبروى خود بخواهد بايستى از ستيزه دست بردارد . و فرمود : بهترين مال و ثروت آن است كه در راه حفظ آبرو مصرف شود . امام صادق (ع) فرمود : آبرو چون ريخت جمع كردن آن آسان نباشد . پيغمبر (ص) فرمود : جبرئيل مكرر به من مىگويد : از نزاع با مردم بپرهيز كه آن مايه كشف عيوب و رفتن آبرو خواهد شد . پيغمبر (ص) فرمود : كسى كه از آبروى برادر مسلمانش دفاع كند البته كه خداوند بهشت را برايش ثبت نمايد . امام صادق (ع) فرمود : هر كه زبان خويش را از تعرض به آبروى ديگران باز دارد خداوند در قيامت از لغزشهايش درگذرد . معاوية بن وهب گويد : روزى امام صادق (ع) مرا ديد كه مقدارى سبزى با خود دارم و به خانه مىبرم ، فرمود : شخص آبرومند را نشايد كه چيزى حقير با خود حمل كند كه اهل خانه به وى گستاخ شوند . عبدالله بن خالد كنانى گويد : روزى يك ماهى به دست داشتم و به خانه مىرفتم . امام موسى بن جعفر (ع) در راه مرا ديد فرمود : اين را بينداز كه من شايسته ندانم مرد چيز پستى را شخصاً با خود حمل كند ، شما شيعه دشمن فراوان داريد تا بتوانيد در ميان مردم آبرومندانه زندگى كنيد . نقل است كه روزى امام حسن (ع) مبلغى پول به شاعرى داد . يكى از حضار گفت : سبحان الله ! به شاعرى هرزه دراى معصيتكار پول ميدهى ؟! فرمود : بهترين مصرف مال در راه حفظ آبرو است وخود دفع شر نوعى بهرهگيرى از مال است . امام باقر (ع) به جابر جعفى فرمود : بدانچه كه ديگران در بارهات مىگويند (و تو از اينكه به آبرويت لطمه زدهاند بر آنان خشم مىگيرى) بينديش اگر ديدى راست است و آن عيب در وجود تو هست بدانكه تو بد كردى كه از سخن حقى به خشم آمدهاى و چون به اين كارت از چشم خدا بيفتى اين مصيبت بر تو گرانتر باشد از اينكه از چشم مردم بيفتى ، و اگر دروغ است پس بى آنكه رنجى به خود راه دهى به ثوابى رسيدهاى . از امام صادق (ع) آمده كه روزى اميرالمؤمنين (ع) پنج بار شتر خرما براى كسى فرستاد و او مردى بود كه هرگز به احدى رو نمىزد و حاجت خويش را به كسى عرضه نمىكرد كه وى مردى آبرومند بود و خود به محتاجان كمك مىنمود . شخصى كه حاضر و ناظر بود به حضرت عرض كرد : اين مرد كه از شما چيزى نخواسته بود و مىشد به كمتر از اين او را راضى نمود ! حضرت فرمود : خداوند در ميان مسلمانان امثال تو را زياد نكند .
مال را من مىدهم و تو بخل مىورزى ؟! اگر من پس از خواهش و رو زدنش به وى مىدادم در حقيقت بهاى آبرويش داده بودم . اسحاق بن ابىابراهيم گويد : روزى در خدمت امام صادق (ع) بودم و معلى بن خنيس (و جمعى از