حضرت استاد خود در مقدمه كتاب اتحاد عاقل به معقول راجع به چگونگى تاليف آن چنين مى نگارد :
[ ( از آن رو كه حكيمان گفته اند : نفس را مشغول بدار وگر نه او تو را مشغول مى كند , داب راقم سطور اين بود كه هرگاه تعطيلى حوزه علميه تهران يا قم اقبال مى نمود , در شهرش بلد طيب آمل به انبساط بساط درس و بحث با تنى چند از خواص صاحبدل متمتع بود و به بركات آن ذوات محترم خير مال و نفوس شيقه به كمال از اين مأدبه الهى مائده هايى عايد اين كمترين مى شد كه چند رساله در فنون موضوعات به تسلك تحرير در آورد و از آن جمله همين صحيفه است كه نمودارى از آن محضر است , تا چه قبول افتد و چه در نظر آيد . شروع تصنيف و تدريس آن در 29 9 1355 هجرى شمسى بود و در مدت دو سال به پايان رسيد . در سير علمى حق مقتدا و برهان متبع است نه قول اين و آن , هر چند در اين رساله اقوال اعاظم متوغلين در حكمت متعاليه و معارف حقه الهيه را به عنوان تأييد و تسديد نقل كرده ايم و از انفاس قدسى آنان استمداد نموده ايم و به ظاهر در كنار سفره آنان نشسته ايم ولى : بر در شاهم گدايى نكته اى در كار كرد گفت بر هر خوان كه بنشستم خدا رزاق بود غرض از تدوين اين رساله تحقيق در يكى از مهمترين مسايل علمى فن اعلى يعنى علم الهى و ما فوق الطبيعه مى باشد كه عبارت از اتحاد عاقل به معقول است و نيل بدان طريقه اى أقوم در وصول به معرفت نفسى است كه اساس همه خيرات و سعادات و قطب جميع مباحث حكمية و محور تمام مسايل عقليه و نقلية و معرفت آن اشرف معارف است ( مرجو از فياض على الاطلاق اينكه مستعدين را معدى تام بود ) .
گفتنى است كتاب ياد شده در سال 1364 هجرى شمسى از طرف وزارت ارشاد به عنوان كتاب سال شناخته شد و به دانش دوستان معرفى