أَن‌َّ الَّذِي كَان‌َ يَغْبِطُه‌ُ بِهَا وَ يَحْسُدُه‌ُ عَلَيْهَا قَدْحَازَهَا دُونَه‌ُ.(12)
علي (ع) همچنين مي‌فرمايد:
و ما بَين‌َ اَحَدِكُم وَ بَين‌َ الْجَنَّه‌ِ أَوِ النّارِ اِلاَّ الْمَوت‌ُ اَن‌ْ يَنْزِل‌َ بِه‌ِ.(13)
ميان انسان و بهشت يا دوزخ، جز مرگ فاصله‌اي نيست.
لطف مرگ در اين است كه ما را از جهان دگرگوني‌ها و ناپايداري‌ها به‌جهان جاويدان و ماندگار انتقال مي‌دهد و براي هميشه در كنار دوستان واولياي خداوند قرار مي‌دهد؛ البتّه اگر با عمل صالح دنيا را ترك گوييم. علي(ع)هنگام دفن حضرت زهرا سلام‌الله عليها، با روح پيامبر خاتم (ص) چنين گفت:
اَمّا حُزْني فَسَرْمَدٌ وَ اَمّا لَيْلي فَمُسَهَّدٌ اِلي اَن‌ْ يَخْتارَ اللهُ لي دارَك‌َ الَّتي اَنْت‌َ بِهامُقيم‌ٌ؛(14) تا روزي كه به ديدارت شتابم، لحظه‌اي بي‌اندوه به سر نمي‌برم وآرام و قرار نمي‌گيرم.