ابو عبدالله حارث بن اسد محاسبى بصرى الاصل زاهد مشهور كه علم ظاهر و باطن را جمع كرده بود و او را كتابهائى است او را از پدرش هفتاد هزار درهم ارث رسيد و او آن را قبول نكرد چون پدر او قائل به قدر بود مى گفت صحيح است اين حديث از رسول الله (ص ) كه فرموده است : لا يتوارث اهل ملتين شتى اهل دو ملت مختلف از يكديگر ارث نمى برند. و مرد در حاليكه محتاج يك درهم بود.
و از او حكايت شده است كه هر وقت دستش را به سوى غذاى شبهه ناك دراز مى كرد رگى از انگشتش حركت مى كرد و او را از خوردن آن غذا منع مى كرد و او را بدين جهت محاسبى مى گفتند كه او نفس خود را حساب مى كرد و چون او اهل كلام بود احمد حنبل او از كراهت داشت و او به جهت اينكه در علم كلام كتابى نوشت بدين جهت خود را از عامه مردم پنهان داشت و وقتى كه مرد فقط چهار نفر بر او نماز خواندند و او در سال 242 از دنيا رفت .(149)